“เล่ามา!!!”
เอวานั่งลงเธอถอนหายใจน้อยๆ
“ก็คืนนั้น…”
“คืนไหน?” เจนกอดอกพร้อมมองไปที่เอวา
“คืนที่เจ้าพาข้าไปกินเหล้านั่นแหละ…”
“อย่าบอกว่าชายสุดหล่อกล้ามโตในคืนนั้นคือดยุคแลงค์ตั้น?”
เอวาพยักหน้า
“ข้าอยากจะบ้าตาย….ไหนว่าเขาตายด้านยังไงเล่า!!!”
เอวาส่ายหน้า
“คืนนั้นข้าไม่ได้นอนเลยเจน….”
เจนยกมือขึ้นปิดปาก
“เช่นนั้นในข่าวลือก็โกหกงั้นรึ…”
เอวาเม้มปากแน่น
“มันอธิบายยาก…”
“ก็พูดมาสิ…ข้ารอฟังเจ้าอยู่”
เอวารู้สึกว่าหน้าของเธอมันเริ่มขึ้นเป็นสีแดง
“….เขาบอกข้าว่า….เขาตื่นกับข้า..คนเดียว”
เจนยกมือขึ้นปิดปาก
“…..พระเจ้าช่วย..เอวาเจ้าควรจะตั้งสติ”
“เจน…ข้านั้นล้วนไร้สติเมื่ออยู่ต่อหน้าเรือนร่างที่แข็งแกร่งของเขา”
เจนขมวดคิ้วและอ้าปากค้าง
“อยากบอกว่าเจ้าหลงรักเขาไปแล้ว!!”
เอวาถอนหายใจอีกครั้ง เธอมองที่เจนอย่างเอียงอาย
“เอวา…เจ้าไม่คิดว่าเจ้ารักเขาง่ายเกินไปเรอะ!!!…เ
