4. 2วัน2คืน / 3
1656 คำ
ชีวิตในวัยหนุ่มของออสติน อยู่ในสนามรบเสียส่วนใหญ่ เพื่อนในวัยเดียวกันต่างก็มีสตรีที่พึงใจ หรือบางคนก็มีสัญญาหมั่นหมายไปแล้ว
ในค่ายทหารนั้น มีแม่ทัพสูงศักดิ์หลายคน สตรีงดงามนุ่งน้อยห่มน้อยต่างผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเดินเข้าค่ายทหาร
ออสตินคิดว่าเรื่องราวเหล่านี้มันช่าง ไร้สาระ….
แม่ทัพบางคนมีภรรยารออยู่ที่บ้านด้วยซ้ำแต่กลับมาเริงรักกับโสเภณีอย่างไม่รู้สึกผิดใดๆ
ทุกคนล้วนแล้วแต่ ใช้บริการสตรีพวกนั้น….ยกเว้นพ่อของเขา
ท่านพ่อเป็นแบบอย่างหนึ่งเดียวของออสติน
พ่อของเขา โดโนแวนมิได้มีรูปลักษณ์ที่หล่อเหลา ตราตรึงใจแต่ว่าท่านแม่ของออสตินถือเป็นสาวงามแห่งยุค บุรุษมากมายต่างหลงใหลในใบหน้าของท่านแม่ บางคนถึงกับเก็บเอาไปเฝ้าฝันถึง
เขารู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่ท่านแม่เป็นฝ่ายตามจีบท่านพ่อก่อน
ทว่าความรักของท่านพ่อกับท่านแม่นั้น ลึกซึ้งและมากมายเกินกว่าเขาจะบรรยายออกมาได้หมด
เรื่องอย่างว่าสำหรับออสติน…เขาพูดได้เต็มปากว่าเขา….ไม่เคยทำมาก่อน
แต่เขาค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง….ว่าเขาจะทำมันได้ดีแน่นอน
เธอร้องไห้อ้อนวอนภายใต้ร่างเขา คืนนี้อากาศเย็นแต่ทว่าความอบอุ่นที่เธอมอบให้เขามันมากมายจนเขารู้สึกร้อน
เขาสำรวจทุกส่วนของร่างกายเธอ ยิ่งสำรวจเขาก็ยิ่ง…ถลำลึกลงไป
กลิ่นกายเธอหอมดั่งดอกทิวลิปความหอมที่ตราตรึงจิตใจทำให้เขาให้ลุ่มหลง จมดิ่งไปกับเธอ
ผิวขาวราวหิมะ ที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมากก่อน….เหมือนเขาที่ไม่เคยผ่านสตรีใด
เราทั้งสองพากันไปถึงฝั่งฝันก่อนจะกอดปลอบโยนกันและกัน เธอหลับพริ้มในอ้อมกอดของเขา
ที่ดวงตาของเธอยังมีคราบน้ำตาแห่งความเจ็บปวดอยู่เขาก้มลงไปจูบซับน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา
เช้าวันต่อมา….
ออสตินตื่นมาคนเดียวท่ามกลางบ้านหลังน้อย ไม่มีร่องรอยของสตรีที่ร้องครวญครางเมื่อคืน
เขาไม่รู้แม่แต่ชื่อของเธอด้วยซ้ำ
รู้แต่ว่าเธอเป็นนักบุญหญิง…..และ…เขาต้องไปตามหาโจนาธาน
…………
ท่านเคาน์ริชแมนถูกโจรปล้นครั้งใหญ่….เงินและทองคำของตระกลูริชแมนถูกกวาดไปจนเกลี้ยง เรื่องนี้ตีพิมบนหนังสือพิมทุกฉบับของจักรวรรดิ
หลังจากท่านเคาน์ริชแมนไปแจ้งทางการมาตรวจสอบ อาร์มันโด้ขุนนางระดับสูงได้ค้นพบเอกสารการยักยอกเงินของทางการ
ตระกูลริชแมน….ล่มสลายลง
โจนาธาน ริชแมนบุตรชายเพียงคนเดียวของตระกลูถูกขังคุกรอวันเนรเทศ….ส่วนภรรยาทั้งหลายของท่านเขาถูกขายไปเป็นทาส
ออสตินเปิดหีบที่บรรจุเงินและทองคำเต็มหีบ เขาหยิบสร้อยคอทับทิมสีแดงขึ้นมา
ออสตินแสยะยิ้ม
“สมบัติทั้งหมดนี่…นำไปเก็บไว้ที่คฤหาสน์ของข้า!!”
เอซก้มหน้าลงตอบรับคำสั่งของท่านดยุค
ออสตินเหม่อมองไปด้านหน้า เงินทองมากมายนี้….เขาจะเก็บเอาไว้เพื่อให้เธอ….นักบุญหญิงที่เขาคำนึงหา
…….
ออสตินมองหน้าเอวาอีกครั้ง เธอยังคงมองเขาด้วยความหวาดหวั่นและเขินอายเล็กน้อย ออสตินผละออกจากเอวาเขาเดินไปนั่งที่โซฟาอีกครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปรินไวน์ใส่แก้ว
เอวากำผ้าห่มที่บิดบังร่างของเธอแน่น เธอลอบมองไปที่ออสติน
เสื้อคลุมอาบน้ำของเขานั้นยังคงแหวกออก เผยให้เห็นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามนั้น
….ทำไม…เขาไม่ใส่เสื้อให้มันดีๆ นะ!!! ให้ตายเถอะ!!
เอวาพยายามหันมองไปทางอื่นแต่เรือนร่างของออสตินก็ดึงดูดใจเธอเหลือเกิน
และก็มีอีกสิ่งที่ดึงดูดใจเธอไม่แพ้กัน…..เงินหนึ่งพันเหรียญทอง…..
ต้องรักษาเขาให้หาย….ทว่าคืนนั้น….ตรงส่วนนั้นของเขาก็ตื่นขึ้นปกติดีนี่
ใบหน้าของเอวาขึ้นสีแดงอีกครั้ง เธอหลับตาลง
แล้วจะบอกแกรนด์ดัชเชสยังไง….ว่าส่วนนั้นเขาหายแล้ว…..
ออสตินมองเอวาที่เดี๋ยวก็หน้าดำหน้าแดงด้วยความเอ็นดู
เขา…..ไม่ต้องรีบร้อน
เธอเดินเข้ามาในกำมือของเขาแล้ว…..ยังไงซะเธอก็ไม่มีทางหนีเขาพ้น
ให้ตัวเธอได้ทบทวนความคิดเสียหน่อย….แล้วเขาค่อยกลืนกินเธอก็ยังไม่สาย
“ท่านดยุคคะ”
ความเงียบสงบยามค่ำคืนที่คฤหาสน์แลงค์ตั้นทำให้ออสตินได้ยินเสียงเรียกชื่อที่สั่นเครือของเธอได้อย่างชัดเจน เขาค่อยๆ หันไปมองเอวา
“คือ…เอ่อ….ให้ข้าลองร่ายเวทย์รักษาอาการป่วยของท่านดู…ได้ไหมคะ”
ออสตินนึกขำในใจ ตอนนี้เธอกำลังอยู่บนทางเลือกที่แม่ของเขาสร้างมาสินะ
เอวาเป็นนักบุญหญิงที่ฐานะไม่ค่อยสู้ดีนัก….
โรงแรมเอเลฟีน่า….ที่พักที่ดีที่สุดในจักรวรรดิ สถานที่..ที่เอวาไปปราสาทพรบ่อยๆ คือโรงแรมของออสตินเอง
เขาเลิกคิ้วมองไปที่เอวา
ไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะสืบเสาะหานักบุญหญิงผู้นั้น….เป็นเรื่องง่ายดายสำหรับเขาด้วยซ้ำ พอเขาล่วงรู้ถึงชื่อและที่อยู่ของเธอ
ออสตินไม่ได้แสดงตัวหรือไปหาเอวาทันที เขาลอบมองเธออยู่ห่างๆ….เธออยู่ในสายตาของเขามายาวนานถึงห้าปี
สตรีใบหน้างดงามเช่นเอวา….ย่อมมีบุรุษมาให้ความสนใจ….ทว่าจุดจบของบุรุษที่ให้ความสนใจเอวานั้น…ไม่ค่อยดีนัก
สตรีเช่นเธอยังถือครองตนเป็นโสดมิใช่ไม่มีใครอยากได้เธอไปเป็นภรรยา….แต่เพราะเขาคอยส่งคนไปจัดการชายทุกคนที่เขามาหาเธอ
เขาป้อนงานให้เธอเรื่อยๆ ไม่ให้ถึงกับลำบาก แต่ก็ไม่ให้เงินเธอเยอะจนเกินไป….เพราะเขาจะควบคุมเธอยาก
ท่านแม่นั้นรักเขามากกว่าใครบนโลกใบนี้….ท่านแม่จะต้องจัดสรรค์สตรีมาให้เขาแน่ เรื่องนี้เขาไม่อยากขัดใจมารดาแม้แต่น้อย
เขาได้แต่…ปล่อยให้ภรรยาในนามของเขาอยู่อย่างทรมาน….และเดียวดาย….ไม่มีใครทนได้เกินสองปี ที่หย่ากับเขาเร็วที่สุดก็คือห้าเดือน
ท่านแม่….เริ่มไม่กดดันเขาเรื่องภรรยาอีกแล้ว ตอนนี้ท่านแม่ขอเพียงให้เขารักสตรีใดก็ได้สักคนและมีหลานให้ท่านแม่เท่านั้นเอง
ออสตินยิ้มให้เอวาที่กำลังมองมาที่เขา
เวลานี้….เหมาะสมยิ่งที่เขาจะนำพาเอวา….เข้ามาเป็นภรรยาที่ถูกต้อง
“รักษา? …ข้าไม่ได้ป่วยเอวา”
เธอหน้าแดงอีกครั้งหลังจากเขาพูด ออสตินลุกขึ้นเขายกแก้วไวน์ขึ้นมากรอกใส่ปากก่อนจะเดินไปหาเอวา
“เจ้ารู้ดีกว่าใคร….ว่าข้าไม่ได้ป่วย….”
เอวาหันไปมองออสตินอย่างตกใจ
เธอพยายามภาวนาเล็กๆ ในใจว่า เรื่องคืนนั้นขอให้เขาจำไม่ได้ แต่ดูท่าทางพระเจ้าคงจะไม่ฟังคำขอของเธอเลย
เอวาเม้มปากแน่น ออสตินยกมือขึ้นมาบีบปากเอวาเบาๆ ให้อ้าออก เขาโน้มตัวไปใกล้เอวาก่อนจะจุมพิตเธอเบาๆ
เขามอบจูบที่อ่อนหวานและทะนุถนอมให้เธอ
เอวารู้สึกว่าเธอกำลังตาลาย ในปากของออสตินหวานล้ำไปด้วยรสของไวน์องุ่น เขาลุกล้ำเธอเข้ามาอย่างอ่อนโยนจนเธอแทบจะหลอมละลายไปในรสสัมผัสที่เขามอบให้
ออสตินยังคงจูบเธอเนิ่นนานราวกับว่าเขาหิวกระหาย เอวาออกแรงดันตัวเขาออกเบาๆ เพื่อให้เขาผละออกจากตัวของเธอ
ออสตินค่อยๆ ถอนริมฝีปากอย่างเชื่องช้า…และเสียดาย…..ริมฝีปากนี้….ที่เขาโหยหามาทั้งชีวิตเขาอยากจะครอบครองเธอไว้ไม่ห่างกาย
เอวามองไปที่ออสติน ใบหน้าของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า เอวาหลบสายตาของออสตินอย่างเขินอาย
“!!!!”
เธอมองลงด้านล่างก็เห็น…..ตัวตนของเขาตั้งตรง โผล่พ้นเสื้อคลุมอาบน้ำ ออสตินโน้มตัวไปหาเอวา แต่เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักเขาออก ก่อนจะวิ่งลงจากเตียงอย่างรวดเร็วเพื่อวิ่งไปเคาะประตูเสียงดัง
“แกรนด์ดัชเชสคะ!!!!…ท่านดยุค…อื้อ!!!”
ออสตินวิ่งตามเอวามาเขารีบยกมือขึ้นมาปิดปากเอวาไว้
“อื้อ!!!…”
เอวาพยายามแกะมือของออสตินออก เขาค่อยๆ คลายมือที่ปิดปากเธอลง
“ข้ารักษาท่านหายแล้ว!!!…ข้าควรไปรับเงินหนึ่งพันเหรียญทองจากแกรนด์ดัชเชส!!!”
ออสตินเลิกคิ้วขึ้นมองเอวา เขาแค่นหัวเราะ
นี่เธอเห็นหนึ่งพันเหรียญทอง….ดีกว่าเขางั้นเรอะ!!!!
“นายหญิงรอนด้าคะ…เราควรจะเปิดประตูไหมคะ?”
รอนด้ามองไปที่สาวใช้ ก่อนจะส่งสายตาอำมหิตไปให้
“ใครกล้าเปิดประตู….ข้าจะตัดมือผู้นั้นทิ้งเสีย!!!!…คืนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามเปิดประตูเด็ดขาด!!”
สาวใช้ทั้งสองก้มหน้าลงอย่างรับรู้คำสั่งของแกรนด์ดัชเชส
รอนด้ายิ้มในใจ
ข้าว่าแล้ว….คิดเอาไว้ไม่มีผิด…ออสตินกับนักบุญหญิงเอวานั่นจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน
ในที่สุด….ข้าก็จะได้อุ้มหลานสักที….
รอนด้าเดินกลับห้องด้วยใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม
- ผู้เขียน
