“เผาทิ้ง” โฮคิกระชากรูปออกจากมือของฉันได้สำเร็จ จากนั้นก็ทำเรื่องที่คาดไม่ถึงด้วยการจุดไฟแช็กเผารูปของทอฝันและผ้าแพรต่อหน้าต่อตาจนมันลุกไหม้ เพียงไม่นานนักรูปนั่นก็กลายเป็นเถ้าถ่านสีดำ...ไม่หลงเหลืออะไร
ฉันปล่อยโฮออกมาทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น รู้สึกในหัวใจเจ็บคล้ายกับถูกเข็มหลายพันเล่มค่อยๆ เจาะลึกเข้าไปจนเป็นรูโพลง
ฉันมองหน้าโฮคิด้วยความรู้สึกเสียใจจนไม่อาจกักเก็บเอาไว้ได้ น้ำตาที่ท่วมใบหน้าทำให้ฉันมองหน้าเขาไม่ชัดเจนนัก แต่ฉันกลับเห็นว่าเขาค่อยๆ ยกหัวแม่มือขึ้นราวกับต้องการจะเช็ดน้ำตาให้ แต่เชื่อไหม...ฉันกลับปัดมันทิ้งแล้ววิ่งออกมาจากที่พักของเขาทันที
ฉันรู้สึกแย่มากเหลือเกิน
บางทีเขาอาจไม่เกี่ยวข้องกับการตายของเพื่อนรักทั้งสองคน แต่แล้วทำไมฉันถึงต้องเสียใจมากขนาดนี้ด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกแย่กับใบหน้าเรียบนิ่งนั่น เขาน่าจะปฏิเสธว่าเขาไม่รู้ ไม่เกี่ยวข้อง
ทำไมเขาไม่ปฏิเสธฉันนะ ทำไมล่ะโ
