26
สิ่งที่รับรู้
“นี่คุณมัวแต่รออะไรอยู่ในเมื่อทุกอย่างก็พร้อมหมดแล้ว” เธียรทัศน์เอ่ยขึ้นมาหลังจากที่นั่งรอธีรินเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วในขณะที่ของทุกอย่างนั้นเตรียมพร้อมหมดแล้ว
“ถ้าคุณรีบนักก็ไปก่อนสิหรือถ้าตัดสินใจไม่ไปแล้วจะดีมาก”
“หึ คิดว่าผมจะปล่อยให้ตะวันไปกับคุณตามลำพังหรือไง” จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มแปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น ธีรินเลิกสนใจร่างสูงอีกคนก่อนจะหันไปพูดกับเดือนตะวันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แทน
“นั่นไงมาพอดีเลย” เธอเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มพอใจเมื่อเห็นรถยนต์คันใหญ่สีดำเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าร้านก่อนที่ร่างสูงของธาดาผู้เป็นพี่ชายจะเปิดประตูรถลงมาเช่นเดียวกับเดือนตะวันและเธียรทัศน์ที่หันมองออกไป
“ตะวัน? ไหนบอกพี่ว่ามีเรื่องเกิดขึ้นที่ร้านไงยัยริน” ธาดาขมวดคิ้วเอ่ยถามน้องสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อเห็นเดือนตะวันและร่างสูงอีกคนยืนอยู่ด้วยทั้ง ๆ ที่เมื่อหลายนาทีก่อนธีร
