25
ชินชา
ตุบ!
“อึก!” แรงเหวี่ยงที่ไม่เบานักบ่งบอกถึงอารมณ์ของผู้กระทำทำให้เดือนตะวันเบ้หน้าด้วยความจุก หลังจากที่เขาลากเธอออกมาจากสวนหย่อมของโรงแรมเขาก็ไม่พูดจากับเธอตั้งแต่ในรถจนกระทั่งกลับมาถึงที่ไร่
“พี่ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะใจง่ายให้ผู้ชายแตะต้องเนื้อตัวได้ง่าย ๆ” ดวงตากลมคลอหน่วยน้ำตามองใบหน้าคมคายของสามีหนุ่มด้วยความตัดพ้อน้อยใจ เหตุการณ์ภายในงานแล่นเข้ามาในหัวพานทำให้หยาดน้ำตาไหลลงอาบแก้ม ทั้ง ๆ ที่เขาเห็นและได้ยินเหตุการณ์ทั้งหมดแต่เลือกที่จะยืนดูนิ่ง ๆ ไม่คิดจะเข้ามาช่วยเหลือหรือปกป้องเธอที่เป็นภรรยาเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังมาต่อว่าเธอเสียๆ หาย ๆ ราวกับเธอเป็นคนผิดทั้งที่ความจริงแล้วเขาต่างหากที่ทิ้งเธอไว้เพียงลำพังแล้วออกไปกับผู้หญิงคนอื่น
“มองแบบนี้หมายความว่าไง? โกรธเหรอ”
“อย่ามามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้นนะตะวัน ทำไมไม่ยอมพูดออกมาวะ!?” ยิ่งเห็นสายตาของเธอที่มองมาราวกับว่าทั้งหมดเป็น
