ระริน หมดเวลาทุกวันไปกับการรอคอยที่จะสิ้นสุดระรินอยู่ด้วยความหวังนับวันรอ เมื่อ ฮาฟซาส่งข่าวผ่านองค์หญิงซาเบีย ว่าอีกสามวันจะพาเธอออกไปสู่ อิสรภาพ
วันนี้เธอคิดว่าชีวิตก็เหมือนเดิมทุกวัน ทุกอย่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนหนาและฉับพลันนั้นเอง ถุงผ้าสีดำถูกนำมาครอบหัว
ถูกพาให้เดินออกไปตามทางที่มีชายหลายคนคุมตัว พาไปไม่รู้ว่าที่ใดกันแน่ดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ได้ยินเสียงขู่สำทับข้างๆ ใบหู ความตกใจ เพิ่มมากขึ้นเมื่อถูก ดันตัวเข้าไปในรถความคิดต่างๆ แล่นเข้ามาในสมอง หรือเธอจะถูกอุ้มไปหาองค์สุลต่าน ก็ไม่น่าใช่เพราะเวลาถวายตัวก็ถูกกำหนดไว้แล้ว ว่าอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า รึจะเป็นฮาฟซาก็ไม่น่าทำเธอแบบนี้ ความกังวลใจ มากมายแต่ไม่สามารถที่จะร้องขอให้ใครช่วยได้เนื่องจากภาษาพูดเป็นภาษาพื้นถิ่น ที่เธอไม่เข้าใจ
นึกถึงองค์ฟีรอสจะรู้ไหมว่าเธอถูกจับตัวมาแบบนี้ ป่านนี้คนที่นั่นจะเป็นอย่างไรรู้ไหมว่าเ
