ระรินเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แสงแรกของตะวันลอดผ่านช่องหน้าต่างกรอบทอง ในตำหนัก ใหญ่ ลมหายใจของใครบางคน รินรดอยู่ข้างแก้มใส ระรินผุดลุกขึ้นนั่งตัวตรง
"555+ตกใจ รึงัย" เสียงทุ้มดังกังวาน
"นายใช้น้ำหอม กลิ่นอะไร ฉันคุ้นกลิ่น นี้เหลือเกิน"ใครจะบอกได้ล่ะถามได้ ก็มั่วๆ ไปงั้น ซื้อมาจากตลาดแถวบ้าน ระรินคิดในใจ
"แต่กลิ่นมันเหมือนน้ำ หอมของผู้หญิงไปหน่อยนะไม่แมนเลยแกนี่"ขอได้รับการแลบลิ้น พระองค์ทรงจมูกดีเลิศเลอ เฟอร์เฟคขนาดนี้ ใครจะกล้าเถียง
"ไม่รู้กระหม่อมซื้อมาจากตลาดแถวบ้าน "คนหน้าเข้มส่ายหน้าไปมาก่อนจะหันหลังเดินถอดเสื้อนอน ตรงไปยังอ่างอาบน้ำใหญ่ เตรียมจะถอดกางเกง ระรินตาโตก่อนจะหันหลังเดินหนี
"นายคงโดนคนขายหลอก ว่าเป็นน้ำหอมผู้ชายสิท่า คราวหลังฉันจะหา กลิ่นแมนๆ มาให้ แต่ว่ากลิ่นนี้ก็คุ้นจมูกดีนะ"ระรินเผ่นแนบออกจากห้องไป อ้าวเฮ้ย.. องค์ฟีรอสมองตามแบบงงๆ ก่อนจะหย่อนร่างเปล่าเปลือยลงอ่างน
