“นายท่านรอคุณอยู่ในบ้าน” ระรินยิ้มก่อนจะเดินเข้าบ้าน นัดไว้ทุ่มครึ่งนี่เพิ่งจะทุ่มเดียวเองระรินเดินอ้อมชมบริเวณบ้านอย่างใจเย็นสวนสวยๆ นั้น ทำให้เธอเพลิดเพลินได้ไม่น้อย ป่านนี้ฟารูกคงชี้เอาของเล่นเกือบหมดทั้งแผนกของเล่นไปแล้วฮาฟซาตามใจจนฟารูกเคยตัว องค์หญิงซาเบีย ยิ่งคอยถือหางอีกคนเมื่อใดที่ทั้งคู่มาเมืองไทยฟารูกจะต้องตามติดแจไม่ยอมไปไหนกับระริน
น้ำตกจำลองสวยจนเหมือนของจริงระริน ก้มมองปลาคราฟสีสวยว่ายวนเวียน เป็นคู่ เวลาผ่านไปเกือบสองปีแล้วหากแต่ระรินยังไม่คิดมีใครใหม่ เธอคิดว่าใครก็ไม่ดีพอสำหรับเธอ ทำงานจนไม่มีเวลาคิดถึงตัวเอง ขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินอยู่นั้น
“นายท่านเชิญข้างในครับ”
“นัดไว้ทุ่มครึ่งค่ะ”
“ท่านเชิญเลยครับท่านบอกท่านใจร้อนอยากพบคุณ” เออให้ตายสิ จะมีปัญหาอะไรไหมนะกับคนใจร้อนนี่
“เชิญครับ” ชายคนแว่นดำผายมือเป็นการกดดันให้ระรินเดินตาม เดินตามทางเท้ามาจนสุดทางก่อนจะขึ้นบันไ
