17 ไม่เผื่อใจให้กับความผิดหวัง
1109 คำ
ในเมื่อชายหนุ่มตรงหน้ากล้าปฏิเสธว่าไม่รักไม่ชอบกรรณิการ์ ฉัตรภพก็รู้สึกเสียหน้าแทนลูกสาว จึงพูดเรื่องเธอมีคู่หมาย เพื่อให้อีกฝ่ายได้รู้ว่าลูกสาวของเขาไม่ใช่จะมาทำเล่น ๆ เธอมีคนรักจริง และเหมาะสมรออยู่แล้ว
“ได้ครับ คุณอาสบายใจได้ น้องพลอยมีคู่ครองเหมาะสมผมก็ดีใจด้วย ต่อไปจะระวังไม่ใกล้ชิดกับน้องเกินคนรู้จักทั่วไป จะไม่ทำให้น้องพลอยเสียหายหรือทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอีก”
ชายหนุ่มรับปากง่ายๆ สายตาราบเรียบ ไม่มีวี่แววของความกระวนกระวาย ขุ่นใจ หรือกังวลใจใดๆ ดูราวกับว่าเรื่องที่พูดคุยกันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา
“คุณพ่อคะ”
กรรณิการ์ส่งเสียงเรียกฉัตรภพอีกครั้ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่จ้องหน้าเธอนิ่ง และไม่พูดอะไรออกมา
“หะ?...น้องพลอยว่าไงนะ”
“พลอยถามว่า คุณลุงดำรงกับพี่ขุน มาทำไมคะ”
“น้องพลอย... พ่อตกลงกับเสี่ยดำรงว่า จะให้ลูกหมั้นกับขุนพล”
“คุณพ่อ!!”
กรรณิการ์นิ่งอึ้ง ช็อค เมื่อได้ยินคำพูดของฉัตรภพ จะให้เธอหมั้นกับขุนพล มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเธอไม่ได้รักขุนพล เธอกับราเชนรักกัน และเป็นของกันและกันแล้ว
“มะ...ไม่จริงใช่ไหมคะ คุณพ่อล้อพลอยเล่นใช่ไหม”
“พ่อพูดจริง”
“แต่พลอยไม่ได้รักพี่ขุน จะหมั้นกับพี่เค้าได้ยังไง”
“น้องพลอย พ่อเชื่อว่าพี่เค้ารักและสามารถดูแลลูกได้ดีที่สุด”
“แต่พลอยมีคนรักแล้วนะคะ...พลอยรักกับพี่เชน คุณพ่ออย่าบังคับให้พลอยทำในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้เลยนะคะ ถึงพี่ขุนจะดียังไงแต่พลอยไม่ได้รัก ถ้าแต่งกันไปพลอยก็ไม่มีทางรักพี่ขุนแน่นอนค่ะ” หญิงสาวละล่ำละลักบอกฉัตรภพให้อีกฝ่ายเปลี่ยนใจ
เมื่อได้ยินลูกสาวบอกออกมา ฉัตรภพลอบถอนหายใจเบา ๆ อะไรทำให้ลูกสาวของเขาเข้าใจผิด คิดว่าผู้ชายเขารัก ในเมื่อราเชนบอกเองว่ารู้สึกกับกรรณิการ์แค่เพื่อนรุ่นน้องเท่านั้น
“เชนเค้าบอกว่ารักลูกเหรอ?”
“เอ่อ...พี่เชนขอคบเป็นแฟนกับพลอย พี่เค้าก็ต้องรักพลอยอยู่แล้ว เรารักกัน คุณพ่อจะให้ไปหมั้นกับพี่ขุนได้ยังไงคะ”
กรรณิการ์ไม่มีเวลาทบทวนหรอกว่า ราเชนเคยบอกรักเธอหรือยัง แต่ทั้งสองคนเกินเลยมากกว่าคนรักแล้ว ทุกวันแทบจะใช้ชีวิตฉันท์สามีภรรยา อย่างไรเธอก็มั่นใจว่าราเชนรักเธอแน่นอน
“พลอยฟังพ่อนะ ... พ่อรู้จักกับขุนพลมาตั้งแต่เด็ก พี่เค้าเป็นคนเก่ง ฐานะมั่นคง ที่สำคัญเขารักลูก หนูควรจะมองคนที่เค้ารักเราดีกว่านะ”
“คุณพ่อหมายความว่ายังไงคะ”
“เชนเค้าบอกพ่อว่า... คิดกับหนูแค่เพื่อนรุ่นน้องไม่ใช่คนรัก”
“มะ... ไม่จริงค่ะ .. คุณพ่อต้องเข้าใจผิดแน่ ๆ”
กรรณิการ์เดินเข้าไปประจันหน้ากับฉัตรภพ ในชีวิตไม่เคยโต้เถียงพ่อมาก่อน แต่เรื่องนี้ให้ตายเธอก็ไม่เชื่อว่าราเชนไม่ได้คิดกับเธอแบบคนรัก เป็นไปไม่ได้
ในเมื่อวันหยุดที่ผ่านมาเธอกับเขาไปเที่ยวด้วยกัน ราเชนดูแลเธอดีทุกอย่างราวกับคนรัก และยังพูดกระซิบข้างหูเธอว่า เป็นการซ้อมฮันนีมูนก่อนแต่งจริง เขาบอกกับเธอแบบนั้น
ทุกวันราเชนแวะมาหาเธอปกติ มากินข้าวด้วยกัน และอยู่กับเธอจนดึกดื่น แสดงความรักต่อกันฉันท์ผัวเมีย กลืนกินเธอแทบทุกคืนไม่ยอมปล่อย แล้วเมื่อคืนนี้ยังกอดเธอแนบอกบนเตียงนอนไว้แน่นไม่ยอมกลับ จนเธอต้องเอ่ยปากไล่ให้กลับไม่ให้พักค้างที่ห้อง เพราะวันนี้จะต้องแวะมาหาฉัตรภพที่บ้าน
หรือทุกคนอยากให้เธอแต่งงานกับขุนพล จึงต้องพูดออกมาแบบนั้น เธออยากบอกฉัตรภพไปตามตรงเหมือนกันว่าคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้ทั้งตัวและหัวใจของเธอมอบให้กับราเชนแต่เพียงผู้เดียว
“พ่อรับปากเสี่ยดำรงกับขุนพลไปแล้ว ยังไงน้องพลอยก็เตรียมตัว อีกสองเดือน”
“คุณพ่อ!!” กรรณิการ์น้ำตาไหลออกมาด้วยความอัดอั้น เธอเจ็บปวดใจ เพราะฉัตรภพกำลังบีบบังคับ ไม่เห็นใจในความรักของเธอ
“น้องพลอยเชื่อพ่อเถอะนะ นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่พ่อเลือกให้ลูกแล้ว”
“แต่พลอยไม่ได้รักพี่ขุน คุณพ่อคะ...พลอยขอร้อง” หญิงสาวร้องไห้โฮออกมา เมื่อเธอไม่สามารถทำใจหมั้นหมายกับขุนพล ทั้งที่มีคนรักเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว
“น้องพลอย... ก็ได้ ถ้าลูกมั่นใจว่าราเชนรักหนูจริง ก็ไปบอกเขาให้มาคุยกัน แล้วพ่อจะตัดสินใจใหม่ แต่ถ้าเขาไม่ยอมมาคุย อีกสองเดือนพลอยก็เตรียมตัวหมั้นกับขุนพล รับปากพ่อได้ไหม”
กรรณิการ์ลังเล แต่สุดท้ายหญิงสาวก็รับปากทันที กลัว ฉัตรภพจะเปลี่ยนใจ “ได้ค่ะ หนูจะโทรคุยกับพี่เชนให้มาคุยกับคุณพ่อ”
“ได้พ่อจะรอ ให้เวลาหนึ่งเดือน แต่ถ้าเกินกำหนดแล้วเขาไม่มา ก็เตรียมตัวหมั้นกับขุนพล พ่อจะไม่รับฟังอะไรอีก เพราะถือว่าให้โอกาสแล้ว”
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ” กรรณิการ์โผเข้ากอดฉัตรภพ อย่างน้อยพ่อก็รับฟัง ไม่ใจร้ายกับเธอเกินไป
กลับมาถึงห้องพักที่คอนโดมิเนียม กรรณิการ์ก็ไม่กะจิตกะใจจะทำอะไร เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาจะลองกดโทรหาราเชนอีกครั้ง หลังจากพยายามกดโทรหาเขาตลอด ตั้งแต่ขับรถออกมาจากบ้านจนถึงคอนโดมิเนียม แต่ราเชนก็ไม่รับสาย
ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อมั่นในความรักของตัวเองกับเขา แต่ที่โทรหาไม่หยุดตอนนี้เพราะเธอมีเรื่องร้อนใจอยากคุยด้วย กลัวว่าหากช้าไป แล้วเขาติดธุระ หรือต้องเดินทางไปต่างจังหวัด จะไม่ทันเวลาตามที่ฉัตรภพขีดเส้นตายให้
หลังจากกดโทรออกจนแบตเตอรี่โทรศัพท์แทบจะไม่เหลือ ราเชนก็ไม่รับสาย และไม่โทรกลับมา สุดท้ายเธอก็ติดต่อเขาไม่ได้ กรรณิการ์ยังคิดในทางที่ดีว่าโทรศัพท์ของราเชนอาจจะแบตเตอรี่หมด หรือไม่ก็อาจจะไม่มีสัญญาณ เพราะต้องทำต่างจังหวัด เธอควรจะให้โอกาสเขา ไม่ควรด่วนตัดสิน
- ผู้เขียน
