12 ไปเที่ยวกันไหม
1130 คำ
Chain : ทำไรครับ
Ploy : กำลังเก็บของในห้องค่ะ
Chain : วันนี้ว่างหรือเปล่า
กรรณิการ์นิ่งคิดจะเอาไงดี วันนี้ตั้งใจจะกลับไปหาฉัตรภพ หลังจากไม่ได้กลับบ้านเกือบเดือนแล้ว งานเร่งจนไม่มีวันหยุด แต่เห็นค่าแรงที่ได้รับเพิ่มขึ้นมาก็ทำให้หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
พอวันหยุดสัปดาห์นี้ไม่มีงานพิเศษเข้ามาเธอก็ตั้งใจจะกลับบ้าน แต่เห็นข้อความในไลน์ก็ทำให้ลังเล ทั้งที่เจอกับเขาเกือบทุกวัน เธอควรจะแวะกลับบ้านไปหาพ่อบ้าง... ดีไหม
Ploy : ว่างค่ะ
Chain : ไปเที่ยวไหม
Ploy : เที่ยว?
Chain : ทำไม หรือจะไม่ไป
Ploy : ไปสิคะ ว่าแต่ไปไหน
Chain : เที่ยวทะเลไหม
Ploy : ไปค้า
Chain : พี่รออยู่ข้างล่างแล้ว
Ploy : ห๊า...
Chain : ไม่ต้องรีบ หรือจะให้พี่ขึ้นไปช่วย
Ploy : ไม่ต้องๆค่ะ ขอเวลาสิบนาที
Chain : ครับ
เมื่อวานกินข้าวด้วยกัน ราเชนไม่ยอมแย้มพรายให้เธอรู้สักนิดว่าจะพาไปเที่ยว อย่างน้อยจะได้เตรียมตัว หาชุดสวย ๆ หมวกสักใบ กระเป๋า รองเท้า ไปเที่ยวทะเล แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้ว คงต้องสวยเท่าที่มีไปก่อน คราวหน้าเธอจะช้อปปิ้งชุดสวย ๆ มาเผื่อไว้
มือรื้อหาชุดจะไปเที่ยวทะเล มันต้องมีชุดว่ายน้ำ ชุดเดินหาดเอาไว้ถ่ายรูปสวย ๆ ขึ้นเฟซ ลงไอจี ประกาศให้โลกรู้ว่ามีแฟนแล้ว แค่คิดก็มีความสุข โดยเฉพาะคนร่วมทริปเที่ยวทะเลกับเธอ นั่นแหละคือที่สุด ของความสุขทั้งมวล
กรรณิการ์รีบหยิบกระเป๋ามาจัดแบบเร่งด่วน ใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เข้าไปรวมในนั้น เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วสำหรับการไปเที่ยวพักผ่อน ไม่ได้ถามเขาด้วยซ้ำว่าจะไปกี่วัน ต้องพักหรือเปล่า แค่รู้ว่าจะได้เที่ยวกับแฟนก็แฮปปี้ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
ราเชนเดินเข้ามารับเธอตรงหน้าประตู ก่อนจะช่วยหิ้วกระเป๋า ไปใส่ท้ายรถยนต์ที่จอดรออยู่ด้านหน้าคอนโดมิเนียม
“เมื่อกี้ก็ลืมถามไปเลยค่ะ ตกลงเรา...เอ่อ...ไปเที่ยวกันกี่วันคะ ... แต่พลอยจัดมาเต็มเป๋าเรียบร้อย” หญิงสาวยิ้มเขิน ๆ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มมองกระเป๋าใบย่อม ของเธอ
“ตามใจพลอย อยากไปกี่วัน พี่ได้เสมอ”
“เสียดายอ่ะ ... คงไปได้แค่วันหยุด พลอยไม่ได้ยื่นใบลาไว้ ไม่อย่างนั้นจะเที่ยวเป็นอาทิตย์พักสมองชิล ๆ”
“โทษทีไม่ได้นัดก่อน พอดีพี่เพิ่งว่างก็เลยอยากพาพลอยไปเที่ยว งั้นคราวหน้าพี่สัญญาว่าจะพาเราไปเที่ยวหลายๆ วัน ดีไหม ส่วนครั้งนี้ก็สองวันก่อน”
“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ในใจกรรณิการ์ลิงโลด วาดฝันจะไปเที่ยวอีกหลายที่ เธอรักและเชื่อใจราเชน ไว้วางใจเหมือนคนในครอบครัว
ที่ผ่านมาเขาวางตัวดีกับเธอมาตลอด ถึงแม้ครั้งนี้จะเป็นการไปเที่ยวพักค้างคืนต่างจังหวัดครั้งแรก ตั้งแต่ตกลงคบเป็นแฟนกัน เธอก็เชื่อใจ ไว้ใจ
“พลอยอยากไปไหน?”
“อืม ... ไปไหนดี”
“ไปเกาะเสม็ด ระยองไหม?”
“ไป ๆ” หญิงสาวพยักหน้ารัวๆ อย่างถูกใจ ก่อนจะยิ้มออกมาเต็มหน้า ทำให้ราเชนอดใจไม่ไหวก้มลงไปสูดดมความหอมจากแก้มสาว กรรณิการ์เบิกตากว้างแล้วยกมือขึ้นลูบแก้มฝั่งที่เขาเพิ่งสูดดมไป ก่อนจะหน้าแดงเมื่อหันไปสบตาวาววับของราเชน
เขาไม่ได้คิดจะกินเธอใช่ไหม
“พี่เชนคะ” กรรณิการ์ส่งเสีงเรียกชายหนุ่มเบา ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายนอนนิ่งไม่ขยับ ทั้งที่พื้นห้องทั้งแข็งและเย็นมีเพียงผ้าห่มปูรองไว้ ถึงแม้ราเชนจะบอกว่าเขานอนได้ แต่ดูแล้วคงนอนไม่สบายเท่าไหร่ เธอรู้สึกผิดที่มาเที่ยวด้วยกัน แต่เธอนอนสุขสบายอยู่บนเตียงนุ่ม ๆ แต่ราเชนกลับลำบาก
เมื่อตอนกลางวันราเชนทำหน้าที่ขับรถ ส่วนเธอค้นหาข้อมูลที่พักในอินเตอร์เน็ต พอเจอถูกใจกรรณิการ์ก็โทรจองห้องพักบนเกาะเสม็ด ติดต่อไปหลายที่แล้ว
แต่ปรากฏว่าเป็นช่วงวันหยุดช่วงไฮซีซั่นมีคนมาเที่ยวเยอะมาก จึงทำให้รีสอร์ทเต็มเกือบทุกแห่ง มีเพียงที่นี่ที่เดียวยังว่างอยู่ และราคาค่อนข้างสูง แต่เหลือห้องว่างเพียงห้องเดียว
เธอจึงปรึกษากับราเชน และเขาช่วยตัดสินใจว่าเดินเที่ยวแค่วันเดียว แล้วหลังจากนั้นก็ไปหาที่พักในเมือง แต่กรรณิการ์คิดไปคิดมาแล้ว ได้มาเที่ยวเกาะเสม็ดทั้งทีจะให้ขึ้นไปพักบนบกเนี่ยนะ เสียดายแย่
กรรณิการ์ตัดสินใจโดยไม่ลังเล เธออยากนอนบนเกาะฟังเสียงคลื่น สูดกลิ่นอายทะเล และ อีกอย่างเธอกับราเชนเป็นแฟนกัน พักห้องเดียวกันได้คงไม่มีปัญหา
สรุปพวกเธอจึงพักที่ห้องนี้ ทั้งห้องมีเตียงใหญ่เตียงเดียว เธอขอที่นอนเสริมก็ไม่มี ราเชนจึงต้องนอนพื้นอย่างที่เห็น
“หือ?” ราเชนขานรับเธอ แล้วก็ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา 23.30 น. เขาเพิ่งนอนไปได้ครึ่งชั่วโมง
“ปวดหลังไหมคะ” เธอข่มตานอนไม่หลับ กังวลว่าชายหนุ่มจะนอนหลับหรือเปล่า
“ไม่ครับ พี่นอนได้”
“เอ่อ... ขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกันก็ได้นะ ที่มันกว้าง ไม่เบียดกันหรอกค่ะ” เขินก็เขิน แต่ต้องข่มความอาย เอ่ยชวนชายหนุ่มขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน
“ไม่กลัวพี่ทำอะไรเรารึไง” เสียงหัวเราะทุ้ม ๆ ลอยมาจากคนที่นอนอยู่พื้นห้องข้างเตียง ทำให้กรรณิการ์อมยิ้มออกมาเหมือนกัน
“ไม่กลัวหรอกค่ะ เรา... ก็เคยนอนบนเตียงเดียวกันแล้วที่ไร่ส้มภูลม พลอยยังปลอดภัยมาได้”
“มันไม่เหมือนกัน ตอนนั้นเรายังไม่ใช่แฟนกัน แต่ตอนนี้...พี่ไม่ไว้ใจตัวเอง”
“พี่เชน!!”
“ว่าไง ยังกล้าชวนพี่ขึ้นไปนอนด้วยกันอีกไหม”ชายหนุ่ม ส่งเสียงหัวเราะทุ้มเบา ยั่วให้อีกฝ่ายตื่นตกใจ เธอไม่กลัวสักนิด เสียงนั้นมีแต่จะทำให้หัวใจเต้นแรง
“อื้อ” กรรณิการ์เอ่ยตอบออกมาเบาๆ แต่ชายหนุ่มก็ได้ยิน
“แล้วอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน” ราเชนก้าวขึ้นไปนอนบนเตียงทันทีที่หญิงสาวอนุญาต
กรรณิการ์นอนคนเดียวเตียงดูกว้าง แต่พอราเชนผู้ชายตัวสูงใหญ่ขึ้นมานอนด้วยกัน กลับทำให้เตียงเล็กลงไปถนัดตา วางแขนขาไว้ตรงไหนก็สัมผัสกัน
- ผู้เขียน
