เกมส์ร้ายหัวใจรัก

14 เกาะสวรรค์

อารมณ์รัญจวนของหญิงสาวพุ่งทะยานขึ้นสูงสุด เล็บจิกไปที่แขนแกร่งแทบจะจมลงไปในเนื้อ เพื่อระบายความเสียวซ่านที่กำลังเล่นงานเธออย่างหนัก สะโพกผายแอ่นตัวยกขึ้น ลอยไม่ติดพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก ไม่นานร่างบางก็สั่นกระตุกหลายครั้งด้วยความเสียว ก่อนจะกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยความสุขสม

“ออออา....ซีดดดดส์” ร่างกายสาวเบาหวิวราวกับกำลังล่องลอยอยู่บนอากาศ ความเสียวฟุ้งกระจายไปทั่วร่าง

ราเชนเห็นว่ากรรณิการ์พร้อมแล้ว จึงลุกขึ้นยืนถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ตาจ้องมองร่างขาวโพลนที่อ่อนระทวยหลับตาพริ้ม ก่อนจะก้มลงไปบดจูบเรียวปากสวยอย่างดูดดื่ม มือเรียวยกขึ้นโอบรอบคอเขาไว้ พร้อมทั้งลูบไล้จิกดึงผมของชายหนุ่มด้วยความรัญจวน ส่งเสียงครางอืออาในลำคอ

“พลอยจ๋า เป็นของพี่เชนนะ” เสียงกระซิบที่แหบพร่าดังอยู่ข้างหู ทำให้หญิงสาวพยักหน้า ก่อนจะหลับตาปี๋ เมื่อชายหนุ่มจับขาเธอแยกออกจากกันกว้างขึ้น แล้วค่อย ๆ กดแทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบ

“อ๊ะ.. เจ็บ...พี่เชน...พลอยเจ็บ..”หญิงสาวเจ็บปวดราวกับร่างกายจะฉีกขาด ตัวเกร็ง มือจิกเข้าไปที่แขนแกร่ง น้ำตาไหลซึมออกมทางหางตาพร้อมเสียงสะอื้นเบา ๆ ชายหนุ่มจึงหยุดการกระทำ ก้มหน้าลงไปจูบปลอบประโลม ให้เธอบรรเทาความเจ็บปวดลง ส่วนมือหยาบก็เลื่อนขึ้นมาบีบขยำเต้าอวบ

ไม่นานก็ได้ยินเสียงครางในลำคออย่างพอใจ ชายหนุ่มถอนจูบออก ก่อนจะก้มหน้าลงไปดูดเลียเต้านม อ้าปากดูดกลืนปลายยอดที่แข็งเป็นไต ดูดดุนและตวัดลิ้นเลียระรัว สร้างความกระสันเสียวให้เธอ อีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวพร้อมแล้ว ชายหนุ่มจึงเดินหน้ากดแทรกขยับเข้าหาต่อเนื่องหลายครั้ง ก่อนจะกดพรวดลงไปจนแนบชิดไม่เหลือช่องว่างใด ๆ ราเชนส่งเสียงครางอู้กัดฟันกรอดด้วยความเสียว แทบจะปลดปล่อยออกมาเมื่อเจอความคับแน่น

“พี่..เชน..... ฮื่อ...เจ็บ...” หญิงสาวร้องออกมาเมื่อรู้สึกคับแน่น อึดอัด เจ็บ ๆ เสียว ๆ อยากให้ชายหนุ่มขยับออกไป

“น้องพลอยอย่าเกร็งนะครับ เดี๋ยวมันก็ไม่เจ็บแล้ว” ชายหนุ่มก้มกระซิบข้างริมหู ก่อนจะกดจูบข้างขมับหญิงสาวอย่างปลอบโยน

ราเชนค่อย ๆ ขยับตัวพร้อมกับส่งเสียงร้องคำรามเบา ๆ เพราะความคับแน่น แล้วกดเข้าไปใหม่อีกครั้งจนแนบชิด กระทำอยู่หลายครั้งด้วยลีลาต่อเนื่อง เนิบช้า แต่หนักแน่น

หน้าตาหญิงสาวบิดเบี้ยว คิ้วขมวดมุ่น แล้วอาการเจ็บปวดราวกับร่างกายกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ ก็ค่อยๆ บรรเทาลง แต่ความรู้สึกแปลกใหม่ กระสันรัญจวน เสียวซ่านกลับเพิ่มทวีขึ้นจนต้องร้องครางออกมา ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอพร้อมแล้ว เขาก็เอื้อมมือไปจับสะโพกเธอไว้แน่น เริ่มถอนตัวออกช้าๆ ยาวบ้างสั้นบ้าง ก่อนจะเดินเครื่องเร็วขึ้นแรงขึ้น จนได้ยินเสียงร้องครางจากริมฝีปากเรียวบาง จึงเร่งกระแทกเข้าออกถี่ยิบ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง มือหนาเลื่อนขึ้นไปจับเต้านมที่กำลังกระเด็นกระดอนไปตามแรงกระแทก บีบขยำอย่างมันส์มือ

“ซีดดดดดส์...อออา..”

เสียงหนุ่มสาวร้องครางประสานกันดังไปทั่วห้อง ใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ สีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความกระสันเสียว ยิ่งกระตุ้นให้ชายหนุ่มออกแรงเพิ่มความเร็วขึ้นอีก ก่อนที่เธอจะยกสะโพกขึ้น แอ่นเข้าหาอย่างเร่าร้อน และกรีดร้องเสียงดังด้วยความลืมตัว

พร้อมกับชายหนุ่มที่กระแทกบั้นเอวถี่ยิบ ตัวเกร็งกระตุก ร้องคำรามออกมาเสียงดัง กรรณิการ์รู้สึกอุ่นวาบภายในช่องท้อง มือทั้งสองข้างยกขึ้นโอบกอดร่างหนาเอาไว้แน่น ร่างกายเบาหวิว ไร้เรียวแรงจะขยับตัว จึงได้แต่กอดเขาไว้ ส่วนราเชนรู้สึกอิ่มสุขีจนขนลุกขนชัน แต่...

“พลอย...พี่ขออีกนะที่รัก”

โดยที่กรรณิการ์ไม่มีโอกาสอ้าปากปฏิเสธ ราเชนก็เริ่มปฏิบัติการกลืนกินเธออีกครั้งไม่มีผ่อนเบา มีแต่เพิ่มความดุดัน เร็วขึ้น แรงขึ้น ปากเรียวนุ่มทำได้เพียงส่งเสียงครวญครางออกมาเท่านั้น แล้วคืนนี้ที่เสม็ดก็เสร็จจนได้

เปลือกตาขยุกขยิกหลายครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง แต่ก็ต้องหลับลงอีก เมื่อรู้สึกแสบตาจนสู้แสงไม่ไหว นิ่งอยู่นานจนรู้สึกดีขึ้นจึงเปิดตาขึ้นมอง เห็นฝ้าเพดานห้องสีขาวโพลน เช้าแล้วเหรอเนี่ย มือจับผ้าห่มจะสะบัดออก แต่กลับไร้เรี่ยวแรง รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวราวกับไปออกกำลังกายมาอย่างหนัก เธอขยับตัวเบาๆ แต่ก็ต้องร้องคราง และสูดปาก เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบตรงกึ่งกลางความเป็นหญิง จนทิ้งตัวลงไปนอนใหม่

มือจับผ้าห่มจะผลักออก แต่กลับถูกบางอย่างทับไว้ ขยับเขยื้อนไม่ได้ เธอจึงค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น และมองไปที่เอว ก็เห็นลำแขนแก่งวางพาดตรงเอว ก่อนจะค่อย ๆ ไล่สายตาแหงนหน้าขึ้นไปมองด้านบนศีรษะเธอ

ใบหน้าคมเข้ม อมยิ้มน้อย ๆ กำลังจับจ้องเธอ ปากเล็กเผยอขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะเบิกตากว้างจนแทบจะถลนออกมานอกเบ้า ร่างกายหนาวๆ ร้อนๆ สลับไปมาราวกับจะจับไข้ แล้วภาพเมื่อคืนก็ไหลทะลักเข้ามาเต็มหัว ราวกับกำลังฉายภาพยนตร์ พวงแก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อ ลามไปจนถึงใบหู ใบหน้าชาดิกด้วยความอับอาย...เธอกับพี่เชน...เรื่องจริงใช่ไหม...อ๊ายยยย

สายตาปะทะกับดวงตาวาววับคู่คมที่จ้องมองมา เธอหลบตาทันที ก่อนจะร่นตัวลงไปและดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหน้าทันที ตอนนี้ทั้งเจ็บ ทั้งเมื่อย และอาย เมื่อคืน... เธอกับเขาเกิดซัมติ้งบนเตียงนี้ ในห้องนี้ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้ง

อยากกรีดร้องออกมาดัง ๆ อายจนไม่กล้าโผล่หน้าออกไป เขาจูบเธอก็สนอง เขาเรียกร้องเท่าไหร่เธอก็ไม่ขัดขืนสักนิด มีแต่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

เสียใจไหม กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน กรรณิการ์ถามตัวเอง... ไม่ เธอรักราเชน

... เธอเกิดมาเพื่อเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น

มือเรียวกำผ้าห่มแน่น ต้องสะดุ้งจนผวาเฮือกเมื่อถูกจูบแผ่วเบาจากริมฝีปากร้อน เผลอปล่อยผ้าห่มหลุดมือ ก่อนจะมองเห็นใบหน้าหล่อขาว ดวงตาเป็นประกาย ห่างจากหน้าเธอไม่ถึงคืบ

ราเชนก้มลงมาจุมพิตหน้าผากเธอแผ่วเบา อบอุ่นจนทำให้กรรณิการ์ต้องหลับตาลงซึมซับความหวานที่เขามอบให้ ไปเก็บไว้ในหัวใจที่กำลังเต้นระรัว