บทที่ 20 เจียวเหม่ย
กุนไท่ที่ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าพลันปรากฏความงุนงง เพราะเขานั้นไม่รู้จักหินจิตวิญญาณเลยแม้แต่น้อย ทหารยามที่เห็นสีหน้าของกุนไท่พลันยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายพลางคิดในใจ
หึ หึ เป็นอย่างที่ข้าคิดไว้ไม่มีผิด! เจ้าเด็กนี่ไม่เคยมาเมืองนี้ดูจากอาภรณ์ที่มันสวมใส่แล้ว มันน่าจะมีทรัพย์ไม่น้อยเลย ทหารยามอีกคนก็มีความคิดเช่นเดียวกัน มันจึงกล่าวขึ้นออกมาเพื่อทำลายความเงียบงัน
“เจ้าคงไม่รู้จักหินจิตวิญญาณ หินจิตวิญญาณเป็นเงินตราของเมืองนี้ แน่นอนว่าหินก็มีระดับของมันด้วย ต่ำ กลาง และสูง! ภายในหินนั้นเต็มไปด้วยพลังที่สามารถดูดซับได้ ทำให้การบ่มเพาะรวดเร็วขึ้น! ยิ่งคุณภาพของหินดีเท่าไหร่ปริมาณที่ได้รับการดูดซับยิ่งได้รับมากขึ้นเท่านั้น เอาอย่างนี้เป็นอย่างไร เนื่องจากเจ้าเป็นผู้มาใหม่ข้าจะช่วยเจ้าเอง! เจ้าสามารถนำสิ่งมีค่าที่เท่าเทียมมาแลกเปลี่ยนได้ แล้วข้าจะพิจารณาว่าเจ้าจะได้ห
