"ยิ้มอะไรลูก..." คุณพ่อถามฉันทันที เมื่อฉันนั่งเงียบ และเอาแต่จ้องจอมือถือ
"คุณพ่อคะ... นี่ไง เด็กที่เมย์พาไปเลี้ยง เขามาโคราชด้วยนะคะ ตอนนี้อยู่เขาใหญ่ค่ะ"
ยายและปลายขมวดคิ้วสงสัย ฉันจึงเดินไปเปิดรูปปลายฟ้าให้ดูทีละคน...
"น่ารักมาก! พ่อเขาคือคนที่มาส่งเหรอ!" ปลายดี๊ด๊าใหญ่ ยายก็ได้แต่ขอดูรูปแล้ว ขอดูรูปอีก...
"น่าชังนะ อ้าว... เขามาส่ง ทำไมไม่ชวนเขาเข้าบ้านล่ะ เมย์เอ้ย" ฉันทำหน้ามุ่ย ถ้าพาเข้าบ้านคงเป็นข่าวฉาวไปทั้งหมู่บ้าน
"ชาวบ้านได้นินทาเอาสิคะ คุณพ่อจะกลับกรุงเทพยังไงคะ... มากับใครเหรอคะ"
"คนขับรถที่บ้าน ตอนนี้เขานั่งรอที่ร้านขายของชำข้างวัด ไม่ต้องห่วงพ่อหรอก เมย์ล่ะลูก กลับยังไง กลับพร้อมพ่อไหม เดี๋ยวพ่อกลับแล้ว" ฉันส่ายหน้า
"กลับ พร้อมเพื่อนค่ะ"
"ชวนมากินข้าวที่บ้านสิ" โถ่ยาย ชวนตาข้างห้องมากินข้าวที่บ้าน เขาจะกินได้ไหมเนี่ย
"ชวน ทำไมคะ ไหนบอกเมย์ว่าอย่า ยุ่มย่ามกับผู้ชาย"
