จังหวัดสุราษฎร์ธานี
สองเดือนแล้วที่ไม่เห็นหน้าของผู้อำนวยการหนุ่มอย่างฟักทอง ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มที่แอบซ่อนความทุกข์ตรมของสาวอวบ ยิ่งตอนนี้อายุครรภ์มากขึ้น น้ำหนักของหล่อนก็ยิ่งเพิ่มขึ้น สัดส่วนของร่างกายก็ขยายออก จากสาวอวบตอนนี้ก็จะไม่อวบแล้ว กำลังไปหาอ้วน ชณินันท์นั่งถักถุงเท้าให้ลูกน้อยแล้วก็คิดถึงหน้าของพ่อของเด็กไปด้วย
“ทำอะไรอยู่นิด พี่บอกแล้วไงว่าของพวกนี้ซื้อเอาก็ได้” ภีมพลเดินเข้ามาหาน้องสาวที่กำลังนั่งถักถุงเท้าให้หลานบนศาลาริมสระบัวของบ้าน
“นิดอยากทำเองมากกว่าพี่ภีม”
“งั้นพักตรงนี้ก่อนนะว่าที่คุณแม่ พอดีมีแขกมาหาเราน่ะ ไม่รู้นิดจะจำได้ไหมนะ อีกอย่างนี่ก็เที่ยงแล้วด้วย เห็นเด็กในบ้านบอกว่าเรายังไม่ทานข้าวด้วย จะเป็นแม่คนแล้วนะยังไม่รู้จักใส่ใจตัวเองเลย น้องคนนี้นี่” พูดพร้อมกับดึงไหมพรมในมือของน้องออกใส่ตะกร้า แล้วประคองร่างอ้วนอุ้ยอ้ายของน้องสาวลุกขึ้น ตอนนี้ก็หกเดือนแล้วหนา
