“ลุงเขือจ๋า...”
ยังเดินไม่ถึงโรงอาหารเท้าใหญ่ของมะเขือก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีเสียงเด็กน้อยร้องเรียก ชายหนุ่มหันไปดูทางต้นเสียงว่าใครเรียกตน เมื่อเห็นเป็นตรีเนตรลูกสาวของเพียงพิณ เขาก็ขานรับ
“ครับตุ๊กติ๊ก”
“ฟักว่าฟักคงได้ไปทานข้าวเที่ยงคนเดียวแล้วละพี่เขือ” เมื่อมองเลยหนูน้อยไปเห็นเพียงพิณกับแม่กำลังเดินมาทางที่เขาและพี่ชายอยู่
“คงงั้นแหละฟัก” ตอบน้องชายแล้วย่อตัวลงอุ้มหนูน้อยวัย 8 ขวบที่วิ่งมาหาตนขึ้นมาหอมแก้มแรง ๆ
“ตุ๊กติ๊กคนเก่ง พาคุณแม่มาหาหมอเหรอครับวันนี้”
“ใช่จ้ะลุงเขือ ลุงเขือหายไปไหนมาจ๊ะ ทำไมไม่ไปหาตุ๊กติ๊กกับแม่พิณบ้างเลยจ๊ะ” หนูน้อยพูดจาฉะฉาน
“พี่เขือ ฟักไปก่อนนะ”
“อืม!" พยักหน้าตอบน้องชาย ก่อนจะปล่อยหนูน้อยลงยืนเอง
“ลุงเขือไปไหนมาจ๊ะ” หนูน้อยถามย้ำอีกครั้ง
“ลุงไปทำงานมาครับ” ตอบหนูน้อย ก่อนจะหันมายิ้มให้กับเพียงพิณและแม่ของเธอที่เพิ่งเดินมาถึง
“สวัสดีครับคุณน้า พิณส
