12
999 คำ
“พวกเรามีธุระคงต้องขอตัวกลับก่อนนะเฮีย” เหมือนเป็นการวางระเบิดลูกใหญ่ให้พี่ชายคนโต เพราะสามหนุ่มพอจะรู้อาการของคนขี้ ‘หวง’ ได้จากสายตาและการกระทำของพี่ชาย ไม่ถึงกับตบโต๊ะดังปังหรือดึงปืนลูกซองออกมากระหน่ำยิงแต่สีหน้าก็บ่งบอกว่าไม่สบอารมณ์อย่างยิ่งยวด
“อ้าว... เฮียจะกลับกันแล้วเหรอคะ”
“ใช่ครับ พวกเฮียต้องขอตัวก่อน อิ่มกันแล้วและที่สำคัญก็เอาของขวัญมาให้พรีมแล้วด้วย”
“จะรีบกลับไปไหนล่ะ ยังไม่ได้กินของหวานเลย” เถื่อนเอ่ยถามน้อง ๆ
“พวกผมไม่ชอบกินของหวานเหมือน... เฮียเท่าไหร่ครับ ให้เฮียกินไปเลยครับ” ประโยคของปืนมีนัยบางอย่างที่พริมาไม่เข้าใจแต่เถื่อนมองน้องชายเขม็ง ไม่ชอบที่โดนรู้ทัน
“พวกเฮียต้องไปแล้วจริง ๆ นะครับ ไว้เจอกันใหม่ เดี๋ยวคนแถวนี้จะดึงลูกซองออกมาจัดการน่ะครับ” ปืนพูดติดตลกนิด ๆ ในขณะที่พริมาเหลือบไปมองเถื่อนด้วยความสงสัย
เขาไม่พอใจอะไรจนถึงขนาดจะดึงปืนลูกซองออกมาถล่ม เรื่งที่เธอคุยกับน้องชายของเขาน่ะเหรอ ไม่น่าใช่และไม่น่าเชื่อด้วย ที่คนแบบเขาจะหึงหวงเธอ
“ขอบคุณนะคะอาหารของเฮียอร่อยมาก”
“อิ่มหรือยัง มีของหวานอีกนะ”
“อะไรเหรอคะ”
“ข้าวเหนียวมะม่วงของโปรดของพรีมไง” เขาเลื่อนมือมาไล้แก้มนวลเนียนของเธอเบา ๆ พริมามองสบตาเขาแล้วรู้สึกสะท้าน ความหยาดเยิ้มของกายสาวเอ่อท้นไปจนเปียกชุ่มกางเกงในเนื้อดี เพียงแค่เขาสัมผัสเธอก็สั่นระริกรู้สึกปรารถนาเขาอย่างรุนแรง
สายตาของเถื่อนมันทำให้เธอเหมือนต้องมนตร์สะกด เธอทาบมือกับหลังมือหนาของเขาที่กุมแก้มเธออยู่ รู้สึกร้อนวูบวาบเสียวซ่านวาบและกระหายอยากเป็นที่สุด เถื่อนมักทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง
สาวใช้นำข้าวเหนียวมะม่วงมาเสิร์ฟ ทำให้มือหนาของเขาต้องละออกจากใบหน้าของเธอ
“ข้าวเหนียวนุ่ม หวานมัน หอมละมุนลิ้นจังเลยค่ะ”
“รู้ว่าชอบกิน” เถื่อนมองอย่างเอ็นดู
“มะม่วงก็หวานกลมกล่อม” เธอเอ่ยชมไม่ขาดปาก รสชาติข้าวเหนียวมะม่วงหอมกรุ่น ทำให้เธอต้องหลับตาดื่มด่ำกับรสชาติของความอร่อยที่ตักกินเต็ม ๆ คำ
“มะม่วงในสวนเฮียเอง ปลอดสารพิษ” ได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มกว้างให้เขาในทันที
ผู้หญิงคนอื่นอาจจะกลัวการกินข้าวเหนียวมะม่วงหรือขนมหวานเพราะกลัวอ้วน แต่สำหรับเธอแล้วขออร่อยเอาไว้ก่อน แล้วค่อยออกกำลังกายเอา เกิดมาทั้งทีไม่รู้จักรสชาติข้าวเหนียวมะม่วงเสียชาติเกิดชะมัด
“เฮียไม่กินเหรอคะ” เธอยั้งปากเอาไว้ จะถามเขาว่า ไหนน้องชายของเขาบอกว่าเขาชอบกินของหวานไง เธอเองก็ไม่เคยรู้ว่าเขาชอบกินของหวานชนิดไหน เพราะรู้จักกันมานาน เขาไม่นิยมบริโภคขนมหวานนอกจากที่เธอทำให้กินเท่านั้น
“เฮียมีของหวานที่ชอบกินอยู่แล้ว” ประโยคของเขาโอดอ่อย สายตาของเขาทอดมองเธอไม่วาง ทำเอาหญิงสาวแทบกลืนข้าวเหนียวมะม่วงไม่ลงเพราะรู้สึกอย่างอื่นแทน
“อะไรเหรอคะ” พริมาเอ่ยถาม มองสบตาเขาด้วยแววหวานหยด
“เดี๋ยวก็รู้”
“เฮียเถื่อนขา พอก่อนค่ะ พรีมจะขาดใจแล้ว” ประโยคของพริมายิ่งทำให้เถื่อนโหมสะโพกสอบเข้าหาอย่างดุเดือดมากขึ้น
เขากัดติ่งหูของเธอเบา ๆ ทำเอาคนถูกรุกรานอย่างหนักต้องหลุดเสียงครางออกมาอย่างต่อเนื่อง
มือหนาขยำทรวงอกอวบอิ่มของเธอเต็มแรงจนเนื้อเล็ดลอดผ่านออกมาตามร่องนิ้ว
พริมามองภาพตัวเองถูกแก่นกายชายทะลวงล้ำเข้าหาหนักหน่วง ความเป็นชายสอดแทรกชำแรกเข้าออกในโพรงเนื้อสาวซ้ำ ๆ จนหยาดน้ำรักไหลรินไปทั่วเรือนกายสาว กายเธอสั่นระริก ใบหน้าของเธอแดงก่ำซ่านเสียว
หญิงสาวหลับตาเมื่อได้เห็นภาพอันแสนสยิวนั้น แต่เถื่อนกระซิบตรงริมหูว่าให้เธอมองสีหน้าเสียวซ่านของตัวเอง
“มองสิพรีม สบตากับเฮีย” เขาบีบปลายคางสวยของเธอ จ้องดวงตาของเธอผ่านกระจกเงาบานใหญ่
เพลิงปรารถนาในแววตาของเขาทำให้เธอขาระทวย อ้อมแขนแกร่งที่กอดรัดและแก่นกายที่ผลักดันเข้ามาทำให้เธอตัวสั่นระริก
ได้สบประสานสายตากับเขาแล้วขากลับสั่นสะท้าน อุ้งมือใหญ่ของเขาที่สอดเข้ามาใต้รักแร้โอบอุ้มเต้าทรวงอวบอิ่มเอาไว้ พลางกดมือเต็มแรง เธอหลุดเสียงครวญครางออกมาด้วยความรัญจวน ริมฝีปากเผยออ้าสะท้าน เข่าน้อย ๆ งอไปด้านหน้า สะโพกหยัดไปด้านหลังขาอ้ากว้างให้เขากระแทกเข้าหาอย่างรุนแรง
เสียงหน้าขาแกร่งกระแทกกับสะโพกผายเต็มแรงดังสนั่นลั่นห้องกว้าง พริมาครวญครางเหมือนจะขาดใจ ก่อนที่จะแตกพร่าอย่างรุนแรง
เถื่อนใช้มือขยุ้มเนินสาวขาวอวบที่อุดมไปด้วยเส้นไหมอ่อนนุ่มเต็มแรง กดให้เธอแนบชิดกับแก่นกายที่เชื่อมประสานกับกลีบสวาทของเธอ
“อ๊า...” พริมาร้องคราง เธออ้าปากค้างด้วยความเสียวซ่านเมื่อถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรง พร้อมด้วยร่างสาวที่แทบรูดลงไปกองอยู่กับพื้น
เขาประคองร่างของเธอเอาไว้ก่อนจะกดไปกับเตียงนอนกว้าง ขาเนียนละเอียดที่แยกออกจากกันตามติดมาด้วยร่างแข็งแรงที่สอดแทรกเข้ามาตรงกลางหว่างขา เขากอดรัดเธอเอาไว้แนบอก พริมากอดตอบแนบแน่นไม่ต่างกัน พากันดำดิ่งเข้าสู่ห้วงเสน่หาอีกครั้ง ก่อนจะถึงจุดหมายปลายทางสวาทอย่างรุนแรงพร้อมกันกับเขา
- ผู้เขียน
