NUT TALK
“มึงไหวป้ะ” ไอ้อิฐจับไหล่ผมแล้วถามขึ้นมา เมื่อพวกรุ่นพี่ขับรถออกไป
ผมหันไปมองหน้ามันแล้วระบายยิ้มออกมาบาง ๆ ก่อนจะพยักหน้าลงเล็กน้อยแล้วค่อยปริปากตอบเพื่อนตัวเอง
“ไหวดิวะ แค่นี้จิ๊บ ๆ” ผมไหวไหล่ให้ดูเหมือนปกติ
“แต่ตามึงคือไม่ไหวแล้วไอ้ควาย” ไอ้อิฐตอบกลับมาก่อนจะเข้ามายืนชิดกอดไหล่ผมเอาไว้
“สาว ๆ เยอะแยะ เดี๋ยวค่อยหาเอาใหม่เว้ย” มันพูดต่อ
“แต่กูชอบสาวคนนี้นี่หว่า” ผู้หญิงมีเยอะแยะน่ะผมรู้ แต่ผู้หญิงที่ผมชอบน่ะมีแค่พี่แป้งคนเดียว
จะให้ไปหาใครมาแทนที่ผมก็ทำไม่ได้ ถ้าทำได้ผมคงทำไปนานแล้ว ไม่รอเวลาเพื่อที่จะได้มาเจอพี่เขาแบบนี้หรอก
มันน่าเสียดายที่การเจอกันครั้งนี้มันทำให้ผมทุกข์ยิ่งกว่าตอนมัธยม
ตอนที่พี่แป้งมาเรียนต่อมหา'ลัย ตอนที่แป้งย้ายออกจากบ้าน ตอนที่พี่แป้งแทบไม่กลับบ้าน เวลาที่พี่เขากลับไปก็เป็นตอนที่ผมไม่อยู่ตลอด ตอนนั้นไลน์หาพี่เขาก็ไม่ตอบ เรียกง่าย ๆ ว่าเขาหายออกจ
