รุ่นน้องต้องการรัก

บทที่1 “น้อง ๆ คะ มีใครที่ยังไม่ลงชื่อไหมคะ ถ้าไม่มีพี่จะปิดการลงชื่อแล้วนะคะ” มือหนึ่งถือโทรโข่งจ่อเข้าที่ปาก ตะเบ็งเสียงดังลั่นสนั่นไปทั่วทั้งลานหน้าตึกคณะวิศวะ ในขณะที่อีกมือถือใบรายชื่อโชว์ขึ้นเหนือศีรษะของตนเอง บรรดานักศึกษาปีหนึ่งต่างพากันนั่งเฉยไม่มีใครแสดงตัวขึ้นมา ซึ่งนั่นก็แปลว่าทุกคนได้ลงชื่อกันเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงลดมือที่ถือกระดาษลงแล้วหมุนตัวหันหลังไปทางโต๊ะสีขาวตัวยาว โดยมีเพื่อนสนิททำหน้าที่รวบรวมรายชื่ออยู่ แต่ทว่ากลับมีใครบางคนมาสะกิดที่ไหล่ฉัน ก่อนที่จะเปล่งเสียงทุ้มออกมาเบา ๆ ที่ทำให้ฉันต้องย่นคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย “ผมยังไม่ได้ลงชื่อครับ” เสียงนี้คุ้นหูมากเลยทีเดียว ฉันหยุดนิ่งใช้ความคิดว่าเสียงนี้เคยได้ยินมาจากที่ไหน “พี่ซาลาเปาไส้เค็มผมขอลงชื่อหน่อยครับ” เสียงทุ้มดังขึ้นมาอีกครั้ง ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ แล้วรีบหันหลังมาหาเจ้าของเสียง เด็กหนุ่มสูงราวร้อยแปดสิบเซนติเมตร รูปร่างของเขาถือว่าดีทีเดียว ใบหน้าหล่อเหลาอย่างกับไอดอล เขาฉีกยิ้มให้ฉันจนตาหยี ก่อนจะยักคิ้วข้างเดียวอย่างกวน ๆ แล้วดึงแผ่นรายชื่อออกจากมือของฉัน วางลงบนโต๊ะ ก้มลงเขียนชื่อของตัวเอง ขณะที่ฉันกำลังยืนนิ่งด้วยความตกตะลึงอยู่ เขาก็ยื่นมือมาสะกิดที่ปลายคางฉันเหมือนเมื่อก่อนที่เขาชอบทำอยู่เป็นประจำ หากว่าที่ตรงนี้ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยก็คงเกาคางฉันเหมือนเวลาที่เกาให้แมวนั่นแหละ “ณัฐ!” ฉันเปล่งเสียงเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจนัก ก่อนจะปัดมือของเขาให้ออกจากคางฉัน ณัฐไหวไหล่เล็กน้อยแล้วเดินไปนั่งรวมอยู่กับกลุ่มเพื่อนตัวเองที่ไปหลบมุมกันอยู่ตรงด้านหลังโต๊ะม้าหิน “ใครอะแป้ง” เก๋เพื่อนสนิทของฉันถามขึ้นมา ฉันจึงหันกลับมามองที่ต้นเสียง เธอมองหน้าฉันรอคำตอบ “อย่างหล่อ อย่าบอกนะว่านั่นคือผัว” ฉันยังไม่ทันได้ตอบอะไร แฮมเพื่อนสนิทอีกคนของฉันก็รีบพูดขึ้นมาเสียก่อน คำพูดของแฮมทำให้ฉันต้องถลึงตาใส่ด้วยความไม่พอใจ คว้าแผ่นกระดาษมาม้วนให้พอดีมือก่อนจะตีเข้าที่ศีรษะของเพื่อนรัก แล้วค่อยคลายกระดาษให้เป็นแผ่นเช่นเดิม “อุ๊ย ไอ้เพื่อนบ้า เดี๋ยวผมเสียทรงหมด” แฮมบ่นออกมาเบา ๆ ใบหน้าบูดบึ้งไม่พอใจที่ถูกตี “ตกลงว่าใคร อย่าทำเป็นเนียนไม่ตอบนะจ๊ะ” เก๋หรี่ตามองจ้องจับผิดฉัน “เด็กแถวบ้าน” ตอบกลับเพียงสั้น ๆ หวังให้เพื่อนเข้าใจได้ง่าย ๆ แต่เปล่าเลยพวกนี้ยังคงถามต่อ “แค่เด็กแถวบ้านเองเหรอ ทำไมมีจับคงจับคางกันด้วยล่ะ” แฮมเลิกคิ้วขึ้นถาม “ก็ปกติปะวะ ไม่เคยเล่นแบบนี้กับเด็กแถวบ้านหรือไง” ฉันพยายามทำหน้าให้เป็นปกติ ไม่แสดงท่าทางอะไรให้ดูมีพิรุธ “ไม่อะ” “เออ ฉันก็ไม่อะ” เก๋ตอบก่อน แล้วค่อยต่อด้วยแฮม ก็เออนั่นแหละ ใครเขาจะเล่นกันแบบนี้ล่ะ ก็มีแต่ไอ้เด็กบ้านั่นที่ชอบมาเล่นถึงเนื้อถึงตัวกับฉัน ยิ่งในเฉพาะช่วงที่ฉันอยู่ม.ปลาย ณัฐจะชอบมาบีบแก้มฉันเล่น แล้วบอกว่าแก้มฉันเหมือนซาลาเปา ทั้งที่หน้าฉันออกจะเรียววีเชฟขนาดนี้ หนำซ้ำยังต่ออีกว่า ไส้เค็ม! เพราะเขาชอบว่าฉันงก เค็มยิ่งกว่าเกลือ เพียงเพราะฉันไม่ให้เงินเขาไปเติมเงินโทรหาสาว หนอย อายุเพิ่งเท่าไหร่เชียว ริจะมีแฟน แถมยังไม่เติมเงินเอง มาขอที่ฉัน “ตกลงพวกพี่จะให้ผมมานั่งดูพวกพี่คุยกันเหรอครับ” เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้ภาพในอดีตถูกลบออกจากห้วงความคิดอย่างรวดเร็ว ฉันรีบหันกลับไปหาต้นเสียงที่นั่งยิ้มแป้นแล้น ทำหน้ากวนบาทาอยู่ “พี่จะให้น้องมานั่งทำอะไรก็ได้นะ จะให้นั่งเฉย ๆ แบบนี้จนเย็นก็ยังได้” ฉันไม่ได้ตอบกลับเองหรอกนะ ดิวเขาเป็นคนตอบ ดิวนี่คือเพื่อนร่วมคลาสของฉันเอง จะว่าเพื่อนก็ไม่เชิงหรอก เพราะฉันและทุกคนก็ดูออกว่าเขาเข้ามาจีบฉัน แต่ความสัมพันธ์ก็ยังไม่ได้พัฒนาไปไกลนัก “เป็นแค่รุ่นพี่เองนะครับ ทำไมดูเก๋าจังล่ะ” เพื่อนของณัฐตะโกนกลับมา ฉันเคยเจอกลุ่มนี้ทั้งกลุ่มตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว แต่พวกเขาเปลี่ยนไปจนฉันแทบจำไม่ได้ว่าใคร ฉันจึงดูป้ายชื่อที่คล้องคอของเขา 'น้องอิฐ' ท่าทางของกลุ่มนี้ก็ดูไม่สบอารมณ์กันแล้ว บรรยากาศเริ่มไม่ค่อยดี เห็นทีต้องรีบทำอะไรเสียก่อน ฉันหันไปมองเพื่อนปี3 ที่ยืนอยู่ตรงกลอง ส่งสายตาให้เขาเริ่มตีขึ้นมา เพื่อเรียกความสนุกให้กลับมา ซึ่งก็ถือว่าได้ผลดีทีเดียว ทุกคนให้ความสนใจและเริ่มมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า “เดี๋ยวพี่จะให้น้อง ๆ แนะนำตัวทีละคนนะคะ แต่ขอแบบฮา ๆ หน่อยนะคะ เริ่มที่แถวนี้ก่อนเลยค่ะ” ฉันถือโทรโข่งแล้วเอ่ยปากบอก พร้อมทั้งชี้นิ้วไปที่แถวริมขวามือให้เป็นคนเริ่มก่อน ทุกคนแนะนำตัวกันได้ฮามากทีเดียว ทั้งลานมีแต่เสียงหัวเราะ จนกระทั่งมาถึงแถวริมซ้ายสุดซึ่งเป็นแถวสุดท้าย ฉันมองไปที่กลุ่มณัฐที่ขยับตัวออกจากหลังโต๊ะม้าหิน มานั่งเรียงเป็นแถว และเห็นว่าณัฐกำลังถอยไปอยู่คนสุดท้าย สีหน้ากรุ่มกริ่มของเขา ฉันเดาว่าต้องมีอะไรมากวนฉันอีกแน่ และเพียงไม่กี่นาทีก็ถึงคิวของคนสุดท้าย เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เอามือปัดก้นตัวเองให้ฝุ่นที่ติดอยู่ที่กางเกงกระเด็นใส่หัวเพื่อนข้าง ๆ ฉันอยากให้นายนี่โดนคนข้าง ๆ กระทืบสักที! “สวัสดีครับ! ผมชื่อณัฐ! สถานะโสด! อาวุธเติบโตพร้อมสืบพันธุ์แล้วครับ!” เขาพูดเน้นย้ำทีละวรรค พอจบประโยคสุดท้ายเขาก็ยักคิ้วให้ฉัน บรรดาเพื่อนเขานั่งหัวเราะจนไหล่สั่น และพวกนั้นคงรู้เรื่องในอดีตถึงได้มองหน้าฉันกันหมด “อยากผสมพันธุ์ด้วยจังเลยค่า” น้องปี1 สาวสองหน้าสวยตะโกนคุยกับณัฐ นายนั่นก็ยังคงทะเล้น ขยิบตาให้สาวสองก่อนจะหันมามองหน้าฉัน แล้วตะโกนออกมาอีกครั้ง “ผมอยากมีเมีย เอ๊ย แฟนเป็นรุ่นพี่ครับ!” สิ้นเสียงของเขา ก็มีเสียงฮือฮาหัวเราะกันอย่างสนุกสนานจากรุ่นน้องที่นั่งกันอยู่