27
รถสปอร์ตหรูสีแดงเพลิงเลี้ยวเข้ามาในอาณาเขตของบ้านอัครธนากุล จอดนิ่งสนิทที่หน้าประตูมุขของบ้าน ธีมก้าวเท้าลงมาจากรถ ในมือถือถุงที่มีโลโก้ห้องเสื้อดังติดมือมาด้วย หากแต่เจ้าของเรือนกายสมส่วนดั่งชายชาตรี หาได้เดินเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่ไม่ กลับเดินไปอีกทางหนึ่ง...บ้านพักของลลิล
“สวัสดีครับคุณแม่”
ธีมพนมมือไหว้ประภามารดาของศวิชญ์ แม้ว่าเพื่อนคนนี้จะมีเรื่องผิดใจกับรัฐภาคย์ แต่ไม่ใช่เรื่องของเขาโดยตรง เขาเหมือนคนยืนอยู่ระหว่างกลางไม่เข้าข้างใคร ไม่เห็นใจใครเป็นพิเศษ คิดในใจว่าผิดทั้งคู่ ธีมจึงไม่จำเป็นที่จงเกลียดจงชังประภา ลลิลและกชกรตามรัฐภาคย์แต่อย่างใด ตรงกันข้ามยังคงให้ความเคารพเหมือนเดิม
“สวัสดีจ้ะ ไม่เจอกันนานเลยนะธีม” ประภาทักทายเพื่อนสนิทของลูกชาย ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ไม้ ธีมจึงทรุดนั่งข้างๆ
“ผมเพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศครับ กลับมาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์แล้วครับ เพิ่งมีโอก
