12
“เหตุผลอีกข้อหนึ่งที่ลูกหว้าตัดสินใจทำลงไปก็เพราะแม่ ลูกหว้าไม่อยากเห็นแม่ทุกข์ใจ ไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้ พี่รัฐประกาศก้องในตอนแรกว่าจะฆ่าพี่โหน่งให้ตายคามือ แม่ร้องไห้ทุกวันกลัวว่าพี่โหน่งจะตาย น้ำตาของแม่ที่เกลือกกลิ้งลงบนแก้ม น้ำตาของแม่ที่ลูกหว้าเห็น มันมีพลังมากพอที่ลูกหว้าจะรับข้อเสนอทุกอย่างที่พี่รัฐต้องการ อย่างน้อยแม่ก็ไม่ต้องร้องไห้ อย่างน้อยพี่โหน่งก็ปลอดภัยในระดับหนึ่ง อย่างน้อยทั้งแม่ ลูกหว้า และอ้อก็มีที่อยู่ที่กิน แม้จะไม่สุขสบายเท่ากับอยู่ที่บ้านเดิม แต่อย่างน้อยลูกหว้าก็ได้เห็นแม่กับน้องได้กินอิ่ม มีที่พักพิงหลบแดดหลบฝน พี่ธีมว่าเหตุผลข้อนี้มีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้ลูกหว้าทำแบบนี้ ไม่มีลูกคนไหนอยากเห็นน้ำตาของแม่หรอกค่ะ”
ธีมถึงกับลำคอตีบตันขึ้นมาดื้อๆ มันช่างเป็นเหตุผลที่ไม่ต้องอธิบายอะไรได้อีกเลย ‘ทำทุกอย่างเพื่อแม่’ เป็นบทสรุปของทุกอย่างจริงๆ
“นานแค่ไหนล่ะกว่าที่ไฟใน
