“ขอบคุณนะคะที่ชวนเรามาด้วย...ลูกจันทร์ลืมไปสนิทเลยว่าไม่เคยพาลูกเที่ยวเลยตั้งแต่แกเกิดมา”
ลูกจันทร์มองไปยังท้องทะเล ที่ตอนนี้กำลังมีคุณหญิงสายใจ จาคอปแอนนาและคนรับใช้อีกหนึ่งคนวิ่งเล่นอยู่ที่ชายหาดอย่างสนุกสนาน จนคนมองอดที่จะมีความสุขตามไม่ได้
“งั้นมาบ่อยๆดีไหม? ที่นี่น่ะ คุณพ่อพี่เป็นเจ้าของเอง”
“คะ? จริงเหรอคะเนี่ย”
“อืม ท่านซื้อมาจากเพื่อนเมื่อปลายปีก่อนน่ะ กำลังปรับปรุง ต้นปีหน้าน่าจะพร้อมรับแขกอย่างเต็มตัว”
“จะรวยกันไปไหนคะ แค่นี้ก็ใช้ไม่หมดแล้ว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ชีวิตมันก็ต้องทำงานสิถึงจะมีคุณค่า ใช่ไหมล่ะ?”
รามินทร์ที่แทบเก็บอาการดีใจไม่อยู่ที่ลูกจันทร์มาด้วยในครั้งนี้ เขาเอาห้องพักที่ดีที่สุดและแพงที่สุดให้กับเธอ เผื่อเธอจะประทับใจและมากับเขาอีก
ส่วนลูกจันทร์ ตอนนี้เธอรู้สึกสบายใจสุดๆเมื่อนานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้ผ่อนคลายอย่างนี้ เธอเอาแต่มองรอยยิ้มของลูกชายและมารดาแล้วก็ยิ้มตา
