“อะไรกัน...โทรไปก็ไม่รับ หรือว่ากลับไปแล้ว...”
ทางด้านคนที่โต๊ะอาหาร อันนาที่นั่งรอจนเริ่มคิดว่าสตีฟหายไปนานเกินไปเลยโทรไปหาเขา แต่เขากลับไม่ยอมรับโทรศัพท์พอให้คนไปตามที่ห้องน้ำกลับไม่เจอใครอีก เธอเลยตัดสินใจเช็คบิลแล้วเดินออกมาซึ่งก็ไม่ต่างกันกับรามินทร์เมื่อหาตัวของลูกจันทร์ไม่เจอ โทรไปเธอก็ปิดเครื่องอีกเขาเลยกลับออกมาก่อนจะได้รับโทรศัพท์จากเธอว่ารู้สึกไม่สบายเลยขอตัวกลับไปก่อน เขาเลยได้แต่ถอนหายใจ มองกล่องสร้อยคอในมืออย่างเสียดาย เมื่อนี่เป็นของขวัญที่เขาซื้อมาให้เธอ กะจะเซอร์ไพรส์หลังทานข้าวเสร็จแต่เธอกลับหายออกมาก่อนเสียอย่างนั้น
“อ่าวพี่ลูกจันทร์ ไหนว่าจะมาดึกๆล่ะคะ แล้วรถไปไหน ทำไมมาแท็กซี่ล่ะ”
ลูกแพร์เอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นพี่สาวเดินเข้ามาในบ้านของเธอ
“พอดีรถเสียน่ะ งานเสร็จเร็วพี่เลยมาเร็วน่ะสิ ว่าแต่เจคล่ะ งอแงไหม?”
ลูกจันทร์โกหกออกมาก่อนจะถามหาลูกชายของเธอ
“งอแงอะไ
