“คุณลุงสตีฟ เจคอยากกินเบอร์เกอร์ ไปกินเบอร์เกอร์กันนะค๊าบ”
สายของวันต่อมา สตีฟที่อุ้มจาคอปอยู่ที่สนามบิน เพราะเขาจองไฟต์กลับเอาไว้เวลาเดียวกัน ซึ่งตอนนี้ทุกคนกำลังคิดว่ามันบังเอิญจนไม่อยากเชื่อ จะมีก็แค่ลูกจันทร์ที่รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลยสักนิดเมื่อเขาวางแผนเอาไว้ทุกอย่าง
“งั้นเอาไว้เจอกันที่กรุงเทพฯ พี่รามก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ”
“เราก็เหมือนกัน ถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็รีบโทรหาพี่เลย พี่น่าจะอยู่ต่ออีกสองวัน งานที่นี่ยังไม่ลงตัวน่ะ”
“ค่ะ...งั้นเจอกันนะคะ”
ลูกจันทร์หันไปล่ำลารามินทร์ที่มาส่งพวกเธอที่สนามบินโดยมีสตีฟขออาศัยมาด้วย ก่อนเธอจะเดินเข้าไปในทางเข้าผู้โดยสารโดยมีรามินทร์มองตามอย่างไม่ค่อยสบายใจเมื่อลูกจันทร์ดูผิดปกติอย่างเห็นได้ชัดขนาดนั้น
“เฮ้อ สตีฟกลับพร้อมเราก็ดีเหมือนกันนะ ดูสิ เจคติดแจจนเราสบายไปเลย”
คุณหญิงสายใจที่เดินตามสตีฟที่อุ้มจาคอปเข้ามาเพื่อรอเครื่องบินเอ่ยขึ้น
