หึง หวง ห่วงหา

2783 คำ

“ปล่อย...ฉันบอกว่าให้ปล่อยไง!” หลังจากเสร็จสมกันไปถึง 3 รอบสตีฟถึงยอมปล่อยให้ลูกจันทร์เป็นอิสระแต่ก็ยังไม่วายนอนกกกอดเธอเอาไว้ จนลูกจันทร์ที่พักจนเริ่มหายเหนื่อยพยายามผลักเขาออกห่าง เพราะตอนนี้เธอหายมานานเกินไปแล้ว “จะรีบไปหาหมอนั่นเหรอ...หรือว่ายังไม่พอใจ ต่อให้...” เพี๊ย!! ปากที่ยังพูดไม่จบถูกตบจนเลือดซึมด้วยความโกรธและแรงทั้งหมดที่มี ก่อนลูกจันทร์จะลุกเดินไปหยิบเสื้อผ้ากลับมาใส่ “หุบปากของคุณได้แล้ว ฉันเกลียดคุณ!” แกร๊ก! ปัง!! “หึหึหึ” จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องพักของเขาไปโดยไม่หันกลับมามองเลยสักนิด ส่วนสตีฟก็ได้แต่มองตามแล้วหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ถูกลูกจันทร์ตอบโต้เขาคืน ส่วนลูกจันทร์ เธอรีบเดินลงไปที่ชายหาด และก็พบว่าจาคอปยังคงเล่นอยู่ที่เดิมกับพี่เลี้ยง ส่วนรามินทร์ นอนรอจนเผลอหลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอเลยเดินเข้าไปหาเขาด้วยความรู้สึกผิดเต็มอก “พี่รา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม