สมิงนอนเอนกายสองมือสอดประสานรับท้ายทอยของตนไว้ ทอดสายตามองลูกและภรรยาอย่างมีความสุข แค่นี้แหละครอบครัวที่เขาต้องการ แต่ถ้าเธอได้หมอฝีมือดีมารักษาเขาตามที่เธอพูดไว้จริง ๆ บัวก็คงไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้ว
บัวผ่าฟืนเสร็จลูกทั้งสองก็ช่วยกันเก็บฟืนมาไว้ใต้ถุนเรือนอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยตามคำที่มารดาคนใหม่คอยพร่ำสอน เมฆเรียงดุ้นฟืนไว้บนชั้นไม้ยกสูงจากพื้นดินที่แม่ทำไว้เพื่อไม่ให้โดนฝนและกันปลวกกินได้ในระดับหนึ่ง แม่ของเขาบอกไว้เช่นนั้นและเขาก็ยินดีจะเชื่อฟัง
ลูกทั้งสองชอบที่มีแม่คนนี้เพราะพวกเขามีบ้านเรือนที่สะอาดถึงจะหลังเล็กแต่ก็น่าอยู่ มีอาหารที่อร่อยและสุกใหม่ให้ทานทุกวัน ได้สวมใส่เสื้อผ้าที่หอมและสะอาด แถมเนื้อตัวของพวกเขาก็สะอาดสะอ้านขึ้นอีกด้วย
ร่างกายทั้งสามแม่ลูกอาบไปด้วยเหงื่อแต่พวกเขาก็รู้สึกสนุกกับมัน
“ท่านจะไปอาบน้ำหรือไม่ ข้าจะให้ท่านขี่หลังข้าไปพร้อมกัน”
“ไม่ล่ะ เจ้าไม่ต้อง
