ความรู้สึกเป็นห่วงจนตัวสั่นมันเป็นอย่างนี้นี่เอง พาวินท์รั้งร่างบางมากอดแม้นว่าจะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ใบหน้าที่มีรอยนิ้วมือเป็นริ้ว ๆ ราวกับถูกตบมานั้นทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงจนแทบขาดใจ แถมตอนนี้คนตัวเล็กก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ จะไม่ให้เขาเป็นห่วงได้อย่างไร
“ปานวาด บอกฉันได้ไหมใครทำอะไรเธอ” ฉันจะตามไปตบหน้ามันให้ เขาคิดในใจโดยไม่ได้เอ่ยพูดประโยคหลังให้เธอได้รู้ หากเขารู้ว่าใครทำร้ายเธอชายหนุ่มสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมันไปเด็ดขาด ทว่า
“อึก ปะ ปล่อย” เธอกลับผลักเขาออก ปานวาดเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโต “อย่าทำแบบนี้ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“เป็น เป็นสิ...เมื่อคืนเราก็ได้กัน สดด้วย จะมาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันได้ไง”
“_”
“ขอร้องล่ะ ฉันไม่ไหวแล้วปาน หัวใจของฉันมันปวดหนึบ ๆ เลย ใครทำอะไรเธอ” เขายกมือขึ้นแนบแก้มใสที่มีรอยนิ้วมือนี้ พาวินท์หัวใจสลาย เสียใจที่ทำอะไรไม่ได้อย่างที่ต้องการ
“ไม่มีใค
