“สรุปชื่อไร ยังไม่บอกลุงเฟยเลยนะครับ” เอาวะ เห็นเด็กน้อยหน้าเศร้าแล้วใจมันคันยุบยิบยังไงไม่รู้
“…” ลูกสาวของสไปรท์เอียงคอทำหน้าสงสัยใส่ผม คงจะงงกับอารมณ์ของผม เออ ผมก็งงตัวเอง
“ว่าไงครับ น้องปลายชื่อจริงว่าอะไรเอ่ย” รอบนี้ผมยิ้มให้ด้วย ไม่รู้สิ ผมไม่อยากให้เด็กคนนี้เกลียดผม แค่คิดว่าหนูน้อยเกลียดกลัวผมก็รู้สึกไม่ดีแล้ว คงเพราะเป็นลูกสาวของคนที่ผมรักมั้ง
“ลุงเฟยไม่เกลียดน้องปลายแล้วหยอ”
“น่ารักขนาดนี้ลุงเฟยจะเกลียดได้ไงครับ เมื่อกี้ลุงเฟยแค่แหย่เล่น น้องปลายไม่โกรธใช่ไหมครับ”
“ห้ามเล่นแบบนั้นอีกนะค้า น้องปลายจาร้องไห้เลย” แต่ก็ไม่ร้อง อย่างถึก
“ครับ สัญญาว่าจะไม่เล่นอีก สรุปบอกชื่อลุงเฟยได้ยังน้า”
“น้องปลายรีบกินนะคะลูก แม่ปวดท้องขอเข้าห้องน้ำก่อน” สไปรท์ลุกเดินไปทางห้องน้ำแล้วครับ
“ค่าแม่ขา” เด็กน้อยขานรับแม่แล้วหันมาพูดกับผมต่อ “น้องปลายชื่อเด็กหญิงปลายฝันค่า แม่ขาตั้งให้ ลุงเฟยชื
