ฉันนิ่งค้างด้วยความตกใจ สายตามองประสานดวงตาคมของเฮียเฟย นี่คือครั้งแรกที่เกิดความรุนแรงขึ้นระหว่างเรา ครั้งแรกจริง ๆ ที่ฉันเจอเขาในโหมดนี้ เอาสิ เขามีสิทธิ์ทำ ในเมื่อฉันติดค้างที่เขาเคยช่วยชีวิต
“อยากขายนักก็ขายไป วันนี้กูไม่กลับ แล้วไม่ต้องโทรหรือส่งอะไรมาหา บอกลูกมึงด้วยอย่าโทรหากู”
“ค่ะ” ลูกฉันงั้นเหรอ ใช่ น้องปลายน่ะลูกสาวฉัน ลูกสาวฉันเพียงคนเดียว ตอนนี้น้องปลายก็รักเขาเหลือเกิน แค่ไม่เห็นเขาก็ต้องอ้อนขอให้ฉันโทรหาตลอด เป็นฉันที่บากหน้าโทรไปหา บางทีเขาก็รับ บางทีก็ไม่รับ พอเขาไม่รับลูกสาวก็ทำหน้าเศร้าเสียใจ
เฮียเฟยเดินออกไปทางประตูหลังบ้าน ปิดประตูเสียงดัง ปัง ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เสียใจไปเท่านั้น ฉันต้องอยู่ต่อ อยู่เพื่อลูกสาว “ดีแล้วไปรท์ อีกนิดมันก็จะจบแล้ว อดทนนะ อดทนไว้เพื่อน้องปลาย”
ในวันที่ฉันใส่ชุดนักศึกษา เลือดของเฮียเฟยเปรอะเปื้อนตามเสื้อสีขาว มือฉัน ตัวฉันมีแต่เลือดของ
