ตั้งแต่ยินยอมให้เขามอบทั้งความอ่อนโยนและความวาบหวามกับร่างกาย หลายวันมานี้สีหน้ากับแววตาของมนรดาดูเหมือนจะดูดีขึ้นกว่าวันวานเล็กน้อย เสื้อผ้าข้าวของที่เธอจำเป็นต้องใช้ เจ้าของบ้านไม้ใต้ถุนสูงก็ให้คนไปซื้อหามาให้ พอได้ใส่ชุดที่เป็นของผู้หญิง แม้จะเป็นเพียงเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ก็ทำให้เธอดูดีกว่าต้องสวมเสื้อผู้ชายตัวหลวมโพรก
ถึงโดยรวมจะเป็นอย่างนั้น ทว่าความจริงแล้ว ภายในจิตใจก็ยังคงเจ็บปวด เจ็บจนกลายเป็นด้านชา ต่อหน้าของปราณนต์เธอจะพยายามทำให้เหมือนคนที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่พอลับหลังเขาก็จะกลายเป็นท่อนไม้ไร้อารมณ์และความรู้สึก
หน้าที่ของเธอยังคงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนกระทั่งทำงานในช่วงบ่ายเรียบร้อย ถึงได้มานั่งอยู่ด้านหลังบ้าน มองไปยังเล้าไก่ที่หลายวันก่อนเธอถูกเขาจับมาขังไว้ ภาพความทรงจำทุกอย่างตั้งแต่สี่ปีก่อนเริ่มย้อนกลับมา วันนั้นเป็นวันที่เธอเรียนจบระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ห
