Chapter.6 อลิน แม่สาวเนื้อหอม
1783 คำ
อลินฝืนคำสั่งของดานิโล่โดยการรีบออกจากห้องนั้นในทันทีหลังจากที่เขาไปไม่นาน เพราะเธอยังต้องรีบทานยาคุมฉุกเฉิน โดยให้น้ำหวานขับรถมารับและพาไปร้านขายยา ก่อนจะส่งเธอกลับบ้าน
“ขอบใจมากนะแกที่มาส่ง เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“อะแฮ่มๆเพื่อนพาไปขึ้นเงินขนาดนี้ ยังไม่คิดจะให้ค่าตอบแทนเหรอจ้ะ”
“เออ ไม่ลืมหรอกน่า ไปได้แล้ว” อลินยื่นเงินสดจำนวน1แสนบาทให้แก่เพื่อนสาวก่อนที่หล่อนจะรีบขับรถออกไปอย่างดีใจ
“ไงล่ะ นังน้ำหวานมาส่งแกล่ะสิ ไหนล่ะเงินดอก” สิรีรัตน์ซึ่งนั่งอยู่ตรงสวนหน้าบ้านกับสามีเอ่ยทักทายบุตรสาวบุญธรรมด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจนัก เพราะเธอไม่ถูกชะตากับเพื่อนของลูกสาวเอาเสียเลย
“ฉันได้เงินต้นมาให้พ่อกับแม่ใช้หนี้แล้วนะ” หญิงสาวหยุดยืนบอกกับผู้เป็นแม่ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านด้วยความเหนื่อยล้า
“ดะ เดี๋ยว แกหามาจากไหนห๊ะนังลิน เงินเป็นสิบล้านขนาดนั้น”
“.....” อลินเดินปิดหูเตรียมก้าวเท้าขึ้นบันได
“เดี๋ยวก่อน มาคุยกับแม่ให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้”
“ได้ หนูบอกก็ได้ หนูไปขายตัวมาค่ะแม่ พอใจยังคะ”
“ดะ เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป”
“แม่ ลินเหนื่อย ขอพักก่อน”
สิรีรัตน์แทบเข่าอ่อน เพราะสังเกตดูจากสภาพร่างกายของลูกสาวคนเดียวแล้วคงจะไปขายตัวมาจริงๆ แต่ที่ทำให้เธอตกใจหนัก ก็คงหนีไม่พ้นจำนวนเงินมหาศาลพวกนั้น
..อลินไปขายตัวแบบไหน ถึงได้ค่าตัวแพงมากโข หรือว่า เธอรับงานจากเสียหลายๆคน ไม่ก็ รับทีละหลายๆคน ...
“โอ๊ย กูจะเป็นลม”
“แม่”
อลินและชาตรีต่างช่วยกันพยุงตัวสิรีรัตน์เพื่อพาไปนอนพิงกับพื้นผนังบ้าน อลินรีบควานหายาดมในกระเป๋ามาให้แม่ทันที
“ลิน อย่าทำแบบนี้อีก พ่อขอนะลูก พ่อกับแม่สัญญา ว่าจะไม่ให้แกต้องมาใช้หนี้แทนอีกแล้ว” ชาตรีค่อยๆเอื้อมมือใหญ่ที่กำลังสั่นลูบที่ศีรษะลูกสาวคนเดียวอย่างเชื่องช้า เพราะดูจากสภาพอลิน เขาเชื่อเหลือเกิน ว่าเธอไปขายความสาวความสวยมาเพื่อแลกกับเงินจำนวนมหาศาลเพื่อต้องการช่วยชีวิตพ่อแม่
“ฮือๆๆ ก็หนูไม่อยากให้พ่อกับแม่ตายไงคะ”
“มึงต้องเจ็บแค่ไหน ต้องเหนื่อยแค่ไหนวะ ฮึกๆ กว่าจะได้เป็นล้านขนาดนี้ นังลิน ฮือๆ โอย กูไม่อยากจะคิด”
ร่างเล็กกางแขนโอบกอดพ่อแม่ทั้งน้ำตา สิรีรัตน์ปล่อยโฮออกมาอย่างเสียใจสุดซึ้งไม่ต่างจากสามี ถึงแม้จะไม่ใช่ลูกในใส้ ไม่ได้รักเต็มร้อย แต่ก็อยากให้เด็กน้อยในวันนั้น ได้ดิบได้ดี ไม่ใช่กลายมาเป็นผู้หญิงขายตัวแบบนี้
เช้าวันถัดมา ร่างเล็กเดินนำหน้าพ่อแม่เข้าไปในบ่อนการพนันขนาดใหญ่ของเสี่ยดำ เธอเดินผ่านโต๊ะพนันกว่าสิบโต๊ะซึ่งมีนักพนันมากหน้าหลายตาที่ทั้งดีใจกระโดดโลดเต้นและเสียงสบถผสมกันจอแจกว่าจะถึงห้องของเจ้าหนี้เงินกูจอมโหด ทั้งสามเข้าไปใช้หนี้ทั้งต้นทั้งดอกร่วม11ล้าน จะโต้เถียงจำนวนเงินที่งอกใหม่อีกหนึ่งล้านก็ไม่ได้ เพราะเสี่ยดำหน้าเลือดอ้างว่าเป็นดอกเบี้ย จะให้แค่10ล้านก็ไม่ได้ ไอ้เสี่ยหน้าเลือดชักสีหน้าไม่พอใจซ้ำยังมีลูกน้องยืนห้อมล้อมเธอและพ่อแม่โชว์ปืนคนละกระบอกแกมขู่บังคับดูท่าน่ากลัวชะมัด จึงต้องยอมเสียโง่มันแต่โดยดีเพื่อจะได้รีบๆออกจากพื้นที่แบบนี้ ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกับคนประเภทนี้อีกแล้ว
อลินหยุดยืนมองชายหนุ่มที่มีลายสักเต็มตัวกำลังนั่งเล่นการพนันอยู่ ใจเธอลอยไปถึงชายที่พรากความสาวจากเธอไปคืนนั้น ..
ปกติเธอไม่เคยจะชอบผู้ชายที่มีรอยสักเอาเสียเลย แต่คงจะเว้นไว้แค่เขาคนเดียวเสียแล้ว ..เห้อ เธอนี่มันบ้าจริงๆอลิน
“โอ๊ยย” เมื่อเธอก้มหน้าเอี้ยวตัวกลับโดยไม่ทันระวัง แล้วหน้าผากดันไปชนกับหน้าอกของ นายโด่ง ลูกชายคนเดียวของเสี่ยดำเข้า
“เฮ้ย” โด่งรีบผลักอลินอย่างแรงด้วยความโมโหจนร่างบางล้มลงกับพื้น
“สม บังอาจเดินไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนเจ้านายกู ..ขอโทษซะ” ลูกน้องนายโด่งดึงแขนเธอขึ้นให้ขอโทษเจ้านายที่กำลังยืนดอกอกอย่างบ้าอำนาจ
“ไม่มีทาง เจ้านายแกนั่นแหละควรจะมาขอโทษฉัน”
วินาทีที่อลินเงยหน้าขึ้นเถียงฉอดๆ อดิเรกมองเธอตาไม่กระพริบ โดยไม่รับรู้ในคำด่าทอจากหล่อน โสตประสาทการรับรู้ตอนนี้ คือแค่มองสาวสวยตรงหน้าที่กำลังชี้หน้าขยับปากยุบยิบน่ารักก่อนจะเดินชนแขนเขาไป
“นาย นายครับ มันด่านายว่าโง่ ให้เราตามไปสั่งสอนมันมั้ย”
“เฮ้ย ไม่เอาน่า อย่ารังแกผู้หญิง”
อลินรีบวิ่งตามหลังพ่อแม่ไปยังที่จอดรถด้วยท่าทีหวาดระแวงกลัวว่าจะโดนพวกนั้นตามมาเล่นงาน เพราะเธอโกรธจนไม่รู้หรอกนะว่ามันเป็นลูกเต้าเหล่าใครหรือใหญ่มาจากไหน
“ว้าย พ่อ แม่ พวกนั้นตามฉันมา”
“ใครวะ? เฮ้ยนั่นลูกชายเสี่ยดำนี่ มึงไปทำอะไรเค้าวะ”
ไม่ทันที่อลินจะอธิบาย นายโด่งที่รีบวิ่งตามเธอมาดันถึงก่อนที่เธอจะอ้าปาก อลินรีบหลบหลังผู้เป็นพ่อทันทีด้วยความหวาดกลัวในขณะที่แม่กำลังรีบสตาร์ทรถยนต์เตรียมให้สามีและลูกสาวรีบขึ้นรถหลีกหนีคนอันธพาลพวกนี้
“ดะ เดี๋ยวจ้ะ คือฉันจะตามมาขอโทษแม่สาวคนนี้ ข้อหาที่ฉันเดินชนเค้าน่ะจ้ะ” ชาตรียืนงงหนัก ที่เห็นทีท่าของลูกชายเสี่ยดำนอบน้อม
“กองไว้ตรงนั้นล่ะ ไปค่ะพ่อ” อลินตอบกลับทันควัน
“เฮ้ย นังลิน เค้าขอโทษ แกก็อย่าเสียมารยาทสิ” สิรีรัตน์รีบลงรถมาเขย่าแขนลูกสาวพลางกระซิบบอกอลินว่าชายหนุ่มรูปห่อตรงหน้านี้เป็นใคร
“เค้าเป็นลูกชายเสี่ยดำนะมึง พูดดีๆหน่อย” เธอกัดฟันกระซิบบอกลูกสาว
“เห้อ แม่ พ่อ กลับเถอะ”
“ดะ เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่รู้จักชื่อของเธอเลย”
“เห้อ ไร้สาระ” อลินรีบขึ้นรถไปนั่งรอพ่อแม่ที่แสดงท่าทีต้อนรับมันหนักหนาอย่างหงุดหงิด
“เอ่อ มันชื่ออลินจ้ะ เป็นลูกสาวพวกเราเอง เรามาจ่ายหนี้ให้พ่อของพ่อหนุ่มน่ะจ้ะ”
“ถ้ามีปัญหาหมุนเงินไม่ทันก็มาหาผมได้เลยนะครับ จะมากแค่ไหน ยินดีช่วย นี่นามบัตรผม” อดิเรกยิ้มกว้างให้กับอลินที่นั่งหน้าบึ้งในรถ ก่อนรถจะเคลื่อนตัว แม่อลินยังไม่วายเปิดกระจกบานที่ลูกสาวนั่งให้นายโด่งได้มองให้เต็มๆตาพลางยืนโบกมือส่งจูบจนอลินเบ้ปากตอบรับเขาทันควันด้วยความสะอิดสะเอียน
=br=
ดานิโล่นั่งเงียบอยู่ภายในห้องลับของตึกแฮ็คเกอร์ สถานที่ที่เงาอย่างเขาชอบอยู่ก็มีแค่ที่นี่กับที่บ้านกลางป่าลึกลับ ไม่มีใครล่วงรู้ นอกจากกลุ่มดาร์ค มิเชล และวิลเลียม มือใหญ่กำลังหมุนแหวนเงินชนิดเกลี้ยงบนโต๊ะไปมา มันเป็นแหวนแทนใจระหว่างเขาและมิเชล ส่วนของเธอจะมีเพชรน้ำงามสีขาวขนาดเล็กอยู่หนึ่งเม็ด เมื่อยังแอบส่องความเคลื่อนไหวของเธอ ก็ยังพบว่าแฟนสาวของเขายังคงใส่มันไปไหนมาไหนที่นิ้วนางข้างซ้ายตลอด และยังตอบสื่อมวลชนแบบเปิดเผยว่าเธอมีคนรักแล้ว
“นายครับ คุณวิเวียนโทรหานายครับ”เควิน ลูกน้องคนสนิทของแดเนียลเดินเข้ามารายงานเจ้านายหนุ่ม
“อืม เดี๋ยวกูโทรกลับ”
“นายจะไม่กลับบ้านหรือครับ”
“กลับ ขอเวลาสักหน่อย ไปรอกูด้านนอกไปเควิน” บ้านที่ว่า คือบ้านของน้องชายฝาแฝดที่ตายไปแล้ว เขาไม่อยากจะกลับไปเจอที่เดิมๆที่แดเนียลเคยอยู่ให้ปวดใจ
“นายมีอะไรไม่สบายใจระบายกับผมก็ได้นะครับ”
“หึ มึงดูออกขนาดนั้นเลยหรือ?”
“ผมไม่เคยเห็นนายเงียบขรึมแบบนี้มาก่อน บอกตรงๆว่าผมเป็นห่วงนาย งั้นเอางี้ นายเตะผมแก้เครียดได้นะครับ”
“กูทะเลาะกับวิเวียนนิดหน่อย แถมรอบนี้ เธอชักจะโกรธจริงๆด้วยสิ ถ้างั้น ยืนให้กูเตะทั้งคืนมั้ย?” ดานิโล่ปดลูกน้องคนสนิทไป
“โอ เห็นทีว่าคงไม่ว่างครับ คืนนี้ผมมีธุระ”
“ฮึๆ ไอ้เควิน มึงนี่มันจริงๆเลย ไปๆ ”
“ครับผม” บอดี้การ์ดร่างใหญ่โค้งศีรษะคำนับเจ้านายหนุ่มก่อนจะเดินออกไป ซึ่งสวนทางกันกับวิลเลี่ยมท่ำลังจะรายงานเรื่องของอลิน เพราะดานิโล่ลืมกำชับหล่อนเรื่องยาคุมกำเนิดเสียจนสนิท
“เอ่อ นายครับ อลิน เธอเข้าไปซื้อยาที่ร้านขายยาเรียบร้อย คาดว่าน่าจะทานยาคุมฉุกเฉินเรียบร้อยแล้วครับ”
“อืม.. แล้วขึ้นไปพักที่ห้องต่อไหม?" ดานิโล่เก็บแหวนเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อพลางเงยหน้ารอฟัง
“ไม่ครับ เธอให้เพื่อนไปส่งถึงบ้าน แล้วก็..
“พอๆ กูไม่ได้อยากรู้เรื่องราวอะไรของหล่อนมากไปกว่าการกินยาคุม”
“ครับผม”
“มึงออกไปรอข้างนอกกับไอ้เควินไป อีกครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวกูกลับ” มาเฟียหนุ่มเหยียดกายบนเก้าอี้นุ่มพลางใช้มือประสานกันรองท้ายทอย ใบหน้าคมคายแหงนขึ้นไปบนเพดาน
เห้อ ช่วงนี้เขาค่อนข้างจะแบกภาระหนักหน่อย ต้องพยายามแสดงเป็นแดเนียลให้เนียบเนียน ไหนจะเรื่องหัวใจที่คิดไม่ตก และอีกเรื่องที่เขาไม่มีทางลดละ ก็คือการตามล่าไอ้คนที่ฆ่าแดเนียล
แต่เมื่อหลับตาลง กลับนึกถึงภาพเหตุการณ์วันก่อน ตอนที่หล่อนรีบคลานขึ้นไปนอนพักผ่อนบนเตียงหลังจากที่เขาขู่จะรังแกเธออีกรอบ อลิน สาวไทยจอมโก๊ะคนนั้น ...
..อลินเป็นผู้หญิงประเภทไหนกัน แทนที่จะนอนพักที่นั่นก่อนตามที่เขาสั่ง ยังคงฝืนออกไปโชว์สภาพของตัวเองให้อับอายอีก ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห..
- ผู้เขียน
