ไม่อยากเชื่อสายตาก็ต้องเชื่อเมื่อกลับมาเห็นพิมพ์มาดากำลังเข้าครัวทำกับข้าว เมื่อตอนกลางวันป้าแดงบอกว่าสอนเธอหุงข้าวทำกับข้าว และกลับมาก็เจอกับภาพของเธอที่ใส่กางเกงบ๊อกเซอร์และเสื้อยืดตัวใหญ่โครงเครงของเขาอยู่ในครัว ผมยาวสลวยก็มัดรวบยกสูงยุ่งๆ อย่างไม่ใส่ใจ ลำคอของเธอก็มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นทำให้ผมนั่นเปียกชื้นเหงื่อไปด้วย ใบหน้าสวยไร้การแต่งแต้มเครื่องสำอางของเธอทำให้เขาเผลอยืนมองเพลินอยู่หน้าประตูห้องครัว
ว้าย!
เธอลื่นน้ำที่ทำหกที่พื้นเมื่อจะเดินไปหยิบจานที่ชั้นมาใส่ผัดกะเพราหมูที่ตัวเองทำครั้งแรก เพราะเมื่อตอนกลางวันป้าแดงทำให้ทาน แต่เพียงแค่ก้าวเท้าก็ลื่นน้ำที่ทำหก เธอหลับตารอรับความเจ็บจุกเมื่อร่างกระแทกพื้น แต่เหมือนว่าทุกอย่างนิ่งสงบจนต้องลืมตาขึ้นดูว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะตอนนี้เธอคิดว่าเธอควรล้มก้นกระแทกพื้นแล้ว
“ระวังหน่อยสิ” ดีนะที่เขาอยู่แถวนี้ถึงได้วิ่งมารับทัน หากไม่ทันมีหวังได้ก
