บทที่ 2
706 คำ
บ้านหลังใหญ่ที่ปลูกติดกันตอนนี้กำลังเกิดการถกเถียงกัน พอมาถึงบ้านนั่งก้นยังไม่ทันร้อน คุณยายแสงฉวีก็เรียกหลานสาว ลูกสาวกับลูกเขยของตัวเองมานั่งรวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นเพื่อพูดคุยเรื่องสัญญาของตัวเองกับเพื่อนรักอย่างระย้าทันที
“ไม่! ให้ตายหนูก็ไม่แต่งงานกับไอ้หนุ่มบ้านไร่นั่นเด็ดขาด อีกอย่างหนูมีแฟนแล้วนะคุณยาย”
เธอบอกอย่างใส่อารมณ์ ก็แน่ล่ะ พอมาถึงก็มีคู่หมั้น ใครจะรับได้และใครจะยอมรับ ตอนนี้พิมพ์มาดา ปิ่นหงส์ หรือดา วัย 28 ปี กำลังถกเถียงกับคุณยายคอเป็นเอ็นเลยทีเดียว ใบหน้าสวยรูปไข่ที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง และชุดเดรสรัดรูปแบรนด์เนมของเธอกับเครื่องประดับของเธอที่เป็นเอ็กเซสเซอร์รี่ไม่ได้ทำให้ความงามของเธอยามนี้ลดลงเลย แม้ว่ายามนี้ใบหน้าสวยกำลังบิดเบี้ยวด้วยความโกรธอยู่นั้นก็ตาม
“ยังไงหนูก็ต้องแต่งงานกับพ่อน่าน เพราะหนูคือหลานยายและหนูเป็นหลานคนเดียวของยาย”
“ไม่มีทาง หนูมีแฟนแล้ว คุณแม่ คุณพ่อพูดอะไรหน่อยสิคะ ทำไมเงียบกันคะ” เมื่อพูดไปคุณยายก็ไม่ฟังจึงหันมาขอความช่วยเหลือจากพ่อและแม่
“เรื่องนี้แม่ช่วยหนูไม่ได้จริงๆ ดา” ตองอ่อนเอ่ยขึ้นพร้อมหลบตาลูกสาวที่จ้องมองมา
“คุณพ่อ...” เมื่อแม่หลบตาก็หันไปหาคุณพ่ออย่างคำรณ
“พ่อก็ช่วยหนูไม่ได้เหมือนกัน หนูทำตามที่คุณยายเถอะนะลูก ตอนนี้เราก็ย้ายกลับมาอยู่ที่น่านแล้ว”
คำรณลาออกจากราชการยอมกลับมาอยู่บ้านเกิดภรรยาเพื่อมาช่วยแม่ยายดูแลร้านผ้าไหม และเรื่องนี้ภรรยาและลูกสาวก็เห็นด้วย ร้านผ้าไหมสาขาในกรุงเทพฯ ก็ให้ผู้จัดการดูแลแทน ส่วนพวกเขาย้ายกลับมาดูที่สาขาใหญ่ที่จังหวัดน่าน
“หนูมีแฟนแล้ว ยังไงหนูก็ไม่แต่งงานกับคนที่คุณยายหมั้นให้ค่ะ” เธอยืนยันเสียงแข็ง
“แล้วแฟนที่ว่าของดาน่ะเขาอยู่ไหนตอนนี้ ที่ยายพูดเรื่องนี้เพราะว่ายายเห็นว่ามันถึงเวลาสมควรแล้วที่เราจะต้องออกเรือน อีกไม่กี่ปีก็จะอายุสามสิบแล้วไม่ใช่เรอะแม่ดา” แสงฉวีเอ่ย
“แฟน...คือ...”
จะให้พูดยังไงดี ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยมีแฟนเลยสักคน จะว่าไปเธอไม่เคยสนใจและไม่เคยคิดจะมีความรักด้วย เพราะชีวิตของเธอมีแต่งานและเพื่อนเท่านั้น ส่วนแฟนเหรอ ไม่เลย ไม่เคยมีเลย และที่บอกไปเมื่อกี้ก็เพราะว่าคิดว่าคุณยายจะถอนหมั้นให้ แต่ตอนนี้เหมือนว่าจะเปล่าประโยชน์ แฟนที่แต่งเรื่องขึ้นมาก็เหมือนจะไม่ช่วยอะไรได้เลย
“อย่ามาโกหกยายเลยแม่ดา ยายรู้เรื่องของเราหมดนั่นแหละ เราน่ะไม่มีแฟนเลย ตอนทำงานเป็นหัวหน้าการตลาดเราก็ทำแต่งานไม่สนใจใคร แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปมีแฟน และพ่อน่านคนนี้ก็คนดียายเลือกไว้ให้เราแล้ว เราก็แค่รอสวมชุดเจ้าสาวก็พอแม่ดา”
“คุณยายจะคลุมถุงชนดาจริงๆ เหรอคะ” คิดว่าลาออกจากงานที่รักแล้วมาทำงานของครอบครัวจะมีความสุข แต่เนี่ยกลับมาโดนคุณยายจับคลุมถุงชน
“แต่งๆ ไปก็รักกันเองแหละแม่ดา ยายเหนื่อยแล้วไปพักผ่อนก่อน แม่อ่อนกับพ่อรนจะไปดูร้านผ้าไหมและโรงงานก็ไปเถอะ ส่วนเราแม่ดาถ้าไม่รู้จะไปไหนก็ไปนวดให้ยาย อ้อ ลืมบอกไปว่าเย็นนี้บ้านนั้นจะมาทานข้าวเย็นที่บ้านเรานะ ถ้าไปร้านและโรงงานก็กลับมาให้ทันด้วยล่ะ แม่ดามาประคองยายหน่อย” พิมพ์มาดาหน้างอลุกมาประคองคุณยายทันที ตอนนี้เธอก็เล่นตามน้ำไปก่อน ส่วนเรื่องแต่งงานค่อยว่ากันอีกที
- ผู้เขียน
