“พวกท่าน มีผู้ใดได้รับอันตรายหรือไม่” ชิงเหมยหลงลืมที่จะปิดบังหน้าตา
“แม่นางน้อย เจ้าเป็นผู้ที่ให้ความช่วยเหลือเราเช่นนั้นหรือ” เสียงหวานของสตรีที่เดาจากน้ำเสียงก็รู้ว่ายังไม่สูงวัยเท่าใดนักดังมาจากในรถม้า
“ข้าแค่ผ่านมาฝึกยิงธนูเท่านั้น พอได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้จึงอดไม่ได้ที่จะเข้ามาช่วยเจ้าค่ะ”
ผ้าม่านถูกเปิดออกจากผู้ที่นั่งอยู่ด้านในรถม้า เผยให้เห็นสตรีที่มีดวงหน้างดงามส่งยิ้มหวานมา ชิงเหมยถึงกับตกตะลึงในความงามของสตรีสูงศักดิ์ผู้นี้ ดูจากวัยของอีกฝ่ายแล้วไม่น่าจะเกินสามสิบ แต่เหตุใดถึงได้มาอยู่ในสถานที่เช่นนี้กัน
“ขอบน้ำใจแม่นางน้อยยิ่งนัก ตัวเล็กเช่นนี้กลับมีฝีมือการยิงธนูที่แม่นหาตัวจับยากในวัยเดียวกัน แม่นางคือคุณหนูจากตระกูลใดหรือ”
จวีจูหราน แม่หม้ายสาววัยยี่สิบแปดปีกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขอบคุณและชื่นชมเด็กหญิงที่ดูเยาว์วัยกว่าตนหลายปี ทว่ากลับมีความสามารถจนหน้าประทับใจ
“ข้า
