ตอนที่ 13 คนมันหึง
แม่ทัพหยางเฟยฉี ส่งยิ้มหวานให้ภรรยา ในสภาพเนื้อตัวของเขามิได้ต่างเด็กขอท่านสักนิด ชุดขาวสะอาดสะอ้านนั้นมีแต่รอยคราบเขม่าไฟ อีกทั้งใบหน้าหล่อเหลานั่นก็มีรอยก้นหม้อติดใบหน้าของเขา
ยามเมื่อภรรยาเอ่ยต่อว่า เขาน้ำตาแทบจะล่วง พลางคิดว่าตนเองไม่มีอะไรดีสักอย่าง อีกทั้งทำให้คนท้องต้องอดมื้อกลางวันแล้ว
รอยยิ้มแห้ง ๆ แกล้งฉีกยิ้มอย่างสุดใจ แต่ภายในนั้นเจ็บช้ำไม่น้อย เจ็บใจที่ตนเองไม่ได้ความอะไรสักอย่าง หยิบจับอันใดก็มีแต่ท่าดีทีเหลวทั้งนั้น
“ว่าอย่างไรเล่า ท่านจะเผาจวนของข้ารึ” อวี้เหยาแสร้งดุเล็กน้อย ให้เขาเข้าใจว่าการที่ใครสักคนทำให้ใครด้วยใจนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย นางดูแลจวนของเขามาสองปี ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย งานบ้าน ล้วนเป็นนางลงมือทำ
สาวใช้ของจวนเขาบางคนก็ล้วนไม่เอาไหน เอ่ยต่อว่าเล็กน้อยก็แสร้งร้องไห้ อีกทั้งยังเอ่ยฟ้องเขาอีกว่านางนั้นร้าย อยากจะรู้นักว่าคนร้ายเช่นนา
