Chapter 30 ก้อนเนื้อร้าย
“วันนี้ฉันจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว” หม่อมหลวง เทวานุพงศ์ยอมเปิดปากบอก น้ำเสียงเบื่อหน่ายทำให้คนฟังยิ่งสงสัย
“เธอไม่สวยหรือครับ”
“คอยดูนะ ฉันจะเอาคืนผู้หญิงคนนั้นให้สาสม เธอจะไม่มีวันมีความสุขที่ระริกระรี้อยากมีผัวอย่างฉันจนตัวสั่น” หม่อมหลวงเทวานุพงศ์ไม่ได้ตอบคำถามบาร์เทนเดอร์ของร้าน แต่กลับพูดถึงดารกาด้วยน้ำเสียงอาฆาต
“พูดแบบนี้แสดงว่าไม่สวยแน่ๆ แต่ผมคิดว่าคุณซันมีแต่ได้กับได้ กำไรล้วนๆ”
“แกจำยัยผู้หญิงนมแบนคนที่มาวันนั้นได้หรือเปล่าล่ะ”
โจ๊กทำหน้าตกใจ “อย่าบอกนะว่า...”
“ก็เออสิ!”
“มิน่าล่ะ”
“มิน่าอะไรวะ” น้ำเสียงเข้มดุดันที่ถามกลับทำให้โจ๊กรู้สึกเสียว สันหลังวาบแทนหญิงสาว เกิดอาการสำนึกในบุญคุณของเจ้าของเงินหลายพันที่ให้ทิปเขาวันก่อน เพราะถ้าขืนเล่าให้หม่อมหลวงเทวานุพงศ์ฟังคงไม่เกิดประโยชน์ ซ้ำร้ายจะเกิดโทษ
“เปล่าครับ...ผมบอกว่านมแบนขนา
