บทที่7
หานรั่วซีรู้สึกว่ายามนี้นางนั้นเหมือนกับนักโทษก็ไม่ปาน วัน ๆ ไม่ได้ไปไหน แล้วก็ไม่มีใครมาหา นางไร้ซึ่งความทรงจำจึงไม่แน่ใจว่าตนมีสหายที่สมคงรมาเยี่ยมเยี่ยนหรือไม่ อีกทั้งนี่ก็สามวันแล้วที่นางมิได้เจอกับสามีในนาม ตัวเขาเองก็ไม่ได้มาที่เรือน
ดูเหมือนคำที่อีกฝ่ายพูดเอาไว้จะเป็นจริงว่าจะแยกเรือนนอน และก็โชคดีที่ตัวรั่วซีเองไม่ได้รอสามีของนาง จะมาหรือจะไปแล้วยังไง นางไม่สนอะไรอยู่แล้ว
และในตอนนี้นางก็ได้รู้ไปเกินเจ็ดส่วนแล้ว ว่าภารกิจที่ทำให้นางต้องมาแต่งเป็นสะใภ้อยู่ในตระกูลเฟิเพื่ออะไร
ข้อความในม้วนเล็ก ๆ เหล่านั้น สั่งให้นางกำจัดเฟิงห่าวอี้ทิ้งในวันเข้าหอ ทั้งยังมีข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับชายหนุ่มบางส่วนที่นางคงจะเก็บไว้เพื่อเหตุผลบางประการ
แต่เพราะว่ามันผ่านวันที่กำหนดมาเกือบจะเจ็ดวันแล้ว หานรั่วซีที่เพิ่งมีเวลาค้นหาและได้อ่านข้อความจึงรู้สึกกังวลไม่ใช่น้อย
หากมองจากหลังฐานทั้ง
