FOREVER รักนิรันดร์ 18
“แวะได้ไหมคะ?” ฉันหันกลับมามองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อย่างต้องการขอความคิดเห็นทันที ก็นี่รถเขาและคนของเขาก็ทำหน้าที่ขับรถอยู่ กลัวว่าถ้าอยากแวะจะดูเสียมารยาท
“ได้”
“ขอบคุณค่ะ พี่แอนหนูอยากแวะร้านเค้กหน้าหมู่บ้านค่ะ”
“ได้ค่ะ ร้านสีส้ม ๆ ใช่ไหมคะ?” พี่แอนทวนถาม
“ไม่ใช่ค่ะ ร้านสีฟ้า ๆ ข้างร้านสีส้ม ๆ ค่ะพี่”
“ได้ค่ะ คุณโจเซฟร้านสีฟ้านะคะ”
“ครับ ร้านสีฟ้า” พี่แอนและพี่โจเซฟคุยกันเบา ๆ ที่หน้ารถ ฉันหันมามองคนข้าง ๆ อีกครั้งก่อนจะเอ่ยถามเขาเสียงเบา ไม่อยากรบกวนพี่ ๆ ที่อยู่ด้านหน้ามากนัก
“คุณเอาอะไรไหม?”
“ไม่”
“ค่ะ”
ก็เป็นผีเร่ร่อนนี่นา ไม่กินก็อิ่ม คิกคิก
“อื้อ!” แต่ก็กลายเป็นฉันที่ร้องเจ็บเมื่อถูกคนข้าง ๆ ยื่นมือมาบีบปากด้วยความมันเขี้ยว
“ได้ยิน”
“แฮ่ ขอโทษค่ะ” ส่งยิ้มอ้อนให้คนข้าง ๆ ทันที ก็ลืมไปเสียสนิทว่าอีกฝ่ายได้ยินเวลาฉันนึกคิดอะไรเกี่ยวกับเขาในใจ นิ
