FOREVER รักนิรันดร์ 17
บางเรื่องเขาคนนั้นอนุญาตเพียงแค่หนูคนเดียว
หนูแค่คนเดียวที่ได้รับการยกเว้นนะลูก
ประโยคที่แม่บอกกับฉันยังคงลอยวนเวียนอยู่ในหัวตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันยังใช้ชีวิตปกติกลางวันออกไปเที่ยวเล่น ตอนเย็นไปวัด กลับบ้านก็กินข้าวแยกย้ายกันไปนอน เป็นแบบนี้มาตลอดหลายวัน และวันนี้ฉันเองก็นัดกับเพื่อนออกไปเที่ยวจากที่จะไปร้านเหล้าก็ต้องเปลี่ยนไปร้านกาแฟแทนเพราะตอนกลางคืนฉันยังต้องไปที่วัดเพื่อช่วยงานและร่วมฟังสวดอภิธรรมหลวงตา แต่ที่จริงสาเหตุหลัก ๆ ที่ไม่ไปร้านเหล้าเพราะอายุยังไม่ถึงค่ะ อุ่นใจเคยขอไว้ว่าถ้ายังไม่ยี่สิบห้ามเข้าร้านเหล้า ซึ่งฉันเองก็ทำตามอย่างเคร่งครัด
“มาแล้ว ๆ รอนานไหม?” เพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างหนูดีเป็นคนแรกที่มาถึงร้านถัดจากฉัน พอเห็นเพื่อนก็รีบโบกมือให้ด้วยรอยยิ้มดีใจ
“ไม่นาน ๆ เพิ่งมาถึง นั่งก่อน ๆ” ฉันบอกกับหนูดีพร้อมกับขยับให้เพื่อนได้นั่งลงที่เก้าอี้ข
