@แผนกต้อนรับส่วนหน้า
กรวรรธเดินมาที่แผนกต้อนรับส่วนหน้าอย่างอารมณ์ดี พลางนึกหัวข้อพูดคุยกับคนตัวเล็กเสียเยอะแยะ แต่…
"น้องวันพระครับ วันนี้ไปทานข้าวกับพี่มั๊ยครับ ให้โอกาสให้พี่ได้เลี้ยงข้าวน้องสักมื้อได้มั๊ยครับ" ชายหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ เอ่ยยิ้ม ๆ นัยน์ตาแพรวพราว ในขณะที่ออีกคนดูกระอักกระอ่วนเสียเต็มประดา ใครคนหนึ่งที่มาใหม่จึงเอ่ยแทรกขึ้นทันใด
"คงไม่ได้แล้วครับ เพราะน้องมีนัดกับที่บ้านแล้ว พอดีน้องชายของน้องฝากบอกผมมาว่าให้พี่สาวกลับเร็วหน่อยมีเรื่องให้ช่วยแต่ติดต่อพี่สาวไม่ได้" กรวรรธพูดพลางยกมือถือของตัวเองขึ้นและใช้สายตาเป็งเชิงบอกให้คนตัวเล็กดูที่โทรศัพท์มือถือของตนเองปรากฎว่าโทรศัพท์จอมืดสนิทเนื่องจากแบตเตอรี่หมดนั่นเอง
"โอแบตเตอรี่หมด น้องคงติดต่อหนูไม่ได้จริง ๆ แหละ แหะ ๆ" เพ็ญสุดาเอ่ยขึ้นอย่างไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
"จะบ่ายสามแล้วนี่ คนมารับเวรก็น่าจะมาแล้วไม่ใช่เหรอ" กรวรรธเอ่ย
