เมื่อความหวานฉ่ำเร่าร้อนในครั้งที่สองและสามผ่านพ้นไปพร้อมๆ กับความสุขรัญจวนใจ ที่เจ้าตัวยอมรับเต็มปากเต็มคำว่ากำลังตกอยู่บ่วงแห่งสิเน่หาขององครักษ์คาฟาล บุญธิสาก็นั่งกอดเข่าตัวเองไว้แน่น ใบหน้างามนั้นเต็มไปด้วยความหมองเศร้าระคนอายแก่ใจในบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งกำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ อยู่ภายในหัวใจดวงน้อย
แต่ไม่ว่าจะเกิดอาการเศร้าใจมากเพียงใด หญิงสาวก็ไม่ลืมคว้าผ้าห่มผืนหนามาคลุมกายตัวเองไว้เสียมิดชิด กันไม่ให้ดวงตาคมกล้าจ้องมองทะลุทะลวงด้วยแววตาแห่งความปรารถนาเหมือนเมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมา
“ไข่ตุ๋น คุณไม่ต้องเป็นกังวลนะครับ ผมพร้อมรับผิดชอบในตัวคุณเสมอ”
องครักษ์คาฟาลเอ่ยบอกจากใจจริง พลางทรุดกายลงนั่งแนบชิดกับร่างบางหอมละมุน พร้อมกันนั้นก็กดริมฝีปากไปตามพวงแก้มเนียนแดงปลั่งด้วยความรักจับใจ
‘รับผิดชอบด้วยการให้ไข่ตุ๋นเป็นอีหนูของคุณยังงั้นหรือคะ’
บุญธิสาอยากตะโกนถามออกไปเฉกเช่นที่กำลัง
