ทางด้านของบุญธิสาพอได้ยินว่าแหวนวงงามซึ่งประดับอยู่บนนิ้วของเธอเป็นแหวนแต่งงานของมารดาอีกฝ่าย ซึ่งย่อมมีราคาและคุณค่าทางจิตใจมาก หญิงสาวก็รีบถอดแหวนคืนให้อีกฝ่ายทันที
“ไข่ตุ๋นให้แหวนคุณคืนค่ะ ของแพงๆ แบบนี้ไม่เหมาะสมกับไข่ตุ๋นหรอกค่ะ”
องครักษ์คาฟาลรับแหวนมาถือไว้ ก่อนจะสวมกลับไปบนนิ้วนางข้างซ้ายของบุญธิสาอีกครั้ง โดยคราวนี้เขายกมือเล็กขึ้นมาจรดริมฝีปากร้อนผะผ่าวด้วยกริยานุ่มนวล พอเห็นเจ้าของมือเล็กเขินอายหน้าแดงซ่านก็อดใจไม่ไหวต้องมอบจุมพิตหวานฉ่ำลงไปบนเรียวปากอิ่มเป็นของแถมด้วย
“ไข่ตุ๋นผมอยากเลี้ยงดูคุณ หากคุณพร้อมให้ผมเลี้ยงดู ผมจะรับคุณไปอยู่ในบ้านของผมทันที”
องครักษ์คาฟาลกระซิบบอกหลังจากผลริมฝีปากออกแล้ว และด้วยมัวแต่ก้มหน้าจับมือเล็กทั้งสองยกขึ้นมาจรดริมฝีปาก จึงไม่ทันเห็นสีหน้าและแววตาของบุญธิสาอันเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งความเจ็บปวดกับคำพูดของเขา
“ทำไมถึงอยากเลี้ยงไข่ตุ๋นล่ะคะ”
