องครักษ์คาฟาลกระตุกยิ้มตรงมุมปากกับคำท้าของบุญธิสา ซึ่งเจ้าตัวไม่รู้เลยว่ากำลังตกหลุมพรางที่เขาขุดดักล่อไว้ สำหรับแหวนวงงามเพชรน้ำหนึ่งคัดและเจียระไนเป็นพิเศษที่บุญธิสาร้องขอนั้นเขามีอยู่แล้ว แต่ไม่ทันได้ถอดออกจากนิ้วก้อยของตนเอง เพื่อสวมลงไปบนนิ้วนางข้างซ้ายเป็นการตีตราจองคนเอ่ยท้าเขา พลันนั้นก็มีเสียงห้วนดุของชายผู้หนึ่งดังแว่วมาแต่ไกล
“บุญธิสา ใครอนุญาตให้คุณออกมากับแขกทั้งๆ ที่ยังทำงานอยู่”
คำถามสองแง่สองง่ามของผู้เป็นเจ้าของบาร์ ทำเอาเลือดซับไปทั่วใบหน้างามด้วยความโกรธเคือง และใช่ว่าจะมีแค่เพียงบุญธิสาเท่านั้นที่โกรธผู้เป็นเจ้าของบาร์ องครักษ์คาฟาลเองก็ถึงกับกัดฟันกรอดกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ เมื่อชายผู้นี้พ่นวาจาออกมาโดยไม่ให้เกียรติผู้หญิงของเขาเลย
“ไข่ตุ๋น เข้าไปนั่งในรถเดี๋ยวนี้ ที่เหลือผมจะจัดการเอง”
องครักษ์คาฟาลสั่งเสียงเข้ม คราวนี้บุญธิสาไม่มีเกี่ยงงอนเหมือนที่ผ่านๆ มา
