แค่แฟนเก่า 8 ถอย
1763 คำ
หกโมงเย็นที่สนามฟุตบอลพี่เซ้นต์เดินตรงมาหาฉันที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์ เขาในชุดฟุตบอลเท่จังเลย ใจฉันเต้นรัวแปลก ๆ แล้วสิ
ไม่เพ้นท์ตอนนี้สายตามึงไม่ได้มองหน้าเขา มึงมองเป้าเขา จังหวะที่เขาวิ่งตรงนั้นมันดิ้นดุ๊กดิ๊กน่ารักจนใจฉันสั่น
“รอพี่นานไหม” เสียงของพี่เซ้นต์ทำให้ฉันละสายตาจากเป้ากางเกงของเขา
“ไม่นานค่ะ” ส่งยิ้มพร้อมกับยื่นน้ำเย็นให้เขา คงไม่ได้จับได้นะว่าฉันจ้องตรงนั้นอะ
พี่เซ้นต์รับน้ำไปดื่ม เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อกระดกน้ำดื่ม จังหวะที่เขากลืนน้ำลูกกระเดือกขยับขึ้นลง ท่าดื่มน้ำจำเป็นต้องเซ็กซี่ขนาดนี้ไหม แล้วนี่อะไร ทำไมต้องเทน้ำที่เหลือใส่หน้า ทำไมต้องทำให้มันเปื้อนเสื้อด้วยล่ะ
ไม่ แล้วทำไมฉันต้องตื่นเต้นขนาดนี้ล่ะ ใช่ว่าไม่เคยเห็นผู้ชายเซ็กซี่สักหน่อย จะตื่นเต้นอะไรขนาดนี้ไม่ทราบ
“ตอนนี้ห้องน้ำใกล้ ๆ นี้น่าจะเต็มไปด้วยคน รออีกแป๊บได้ไหม รอพี่เปลี่ยนชุดก่อนนะครับ”
“กลับชุดนี้เลยก็ได้นะคะ เพ้นท์ไม่ถือ” ผู้ชายที่อยู่ในชุดกีฬานี่เท่จริง ๆ ข้างบนก็ดูแกร่ง ข้างล่างก็...
“เหงื่อพี่เยอะ เดี๋ยวเพ้นท์...”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าพี่เซ้นต์กังวลก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำที่ห้องเพ้นท์ก่อนก็ได้นะคะ นี่เย็นแล้วอะ เดี๋ยวพี่เดินทางกลับบ้านลำบาก”
“ชวนพี่ขึ้นห้องอีกแล้วเหรอ” เขายิ้ม ยิ้มล้อเลียนฉัน ใช่ แล้วทำไมปากไวชวนเขาขึ้นห้อง คิดอะไรอยู่เนี่ย
“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ พี่เซ้นต์คือ...” เขิน ฉันเขินเขาเว้ยแก ฉันหาข้อแก้ตัวไม่ได้
“ครับ ๆ พี่ก็ล้อเล่น ปะงั้นกลับกัน” เขายิ้มอีกแล้ว รอยยิ้มแบบนี้ทำไมรู้สึกว่าหล่อจัง
หรือฉันหลงเขาเหรอ ไม่มั้ง ก็แค่ตรงนั้นที่ดุ๊กดิ๊กมันติดตา
“ค่ะ ตัวพี่เปียกเดี๋ยวเพ้นท์ถือชุดให้นะ”
“ครับผม”
แล้วทำไมต้องเขินพี่เซ้นต์ขนาดนี้ด้วยล่ะ เขาก็แค่ยิ้มเอง เมื่อก่อนเขาก็ยิ้มให้ฉันบ่อยนะ หรือเป็นเพราะตอนนี้ฉันพยายามใส่ใจเขา เขาถึงได้อยู่ในสายตาของฉันมากขึ้น ทุกการกระทำของเขาจึงทำให้ใจฉันเต้นแรง
เรากลับมาที่คอนโดด้วยกัน พี่เซ้นต์กำลังอาบน้ำในห้องน้ำ มาคิดดูแล้วเราเพิ่งเป็นแฟนกันแค่แป๊บเดียว แต่ว่าเขาเข้ามาอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของฉันถึงสองครั้งสองคราว
ครืด ครืด ครืด คุณนายพัดชาโทรมาค่ะ น่าจะโทรมาถามข่าวคราวความเป็นอยู่หลังจากที่ฉันย้ายมาอยู่คอนโด
เมื่อแม่โทรมาก็เลยเข้ามาคุยในห้องนอน
“ค่า”
(ย้ายที่อยู่ใหม่เป็นยังไงบ้างที่รัก)
“ดีค่า”
(เธอแอบพาหนุ่มมาอยู่ด้วยหรือเปล่า)
“คุณนายหวงลูกสาวเหรอคะ”
(ก็หวงก็ห่วง แต่ฉันไม่ได้อยู่ดูแลเธอ ถ้าเธอมีแฟนก็ดี จะได้มีคนช่วยฉันดูแลเธอที่เป็นที่รักของแม่ แต่ก็ต้องรู้จักป้องกันนะ ยังไงก็ต้องเรียนให้จบ)
“อะไรของคุณนายเนี่ย”
(ก็เห็นจู่ ๆ ย้ายไปอยู่คอนโด ฉันที่เป็นแม่ก็ต้องเป็นห่วงสิ)
“ไม่มีอะไรค่ะ ก็บอกแล้วว่าปี2 มีเรียนเยอะขึ้น ขี้เกียจตื่นเช้าก็เลยมาอยู่คอนโดไงคะ”
(ก็ดี เป็นแบบนั้นก็ดี หรือจะมีแฟนก็ดี)
“คุณนาย นี่คุณนายโทรมาสืบข่าวเหรอคะ”
(ไม่ได้สืบ แค่สอบถาม ว่าแต่วันที่ย้ายมาคอนโดได้บอกข้างบ้านไหม ที่ผ่านมาเขาช่วยฉันดูแลเธอมาตลอด จะยังไงก็ควรบอกหน่อยนะ รู้ความหน่อยที่รัก)
“ค่ะ ๆ เดี๋ยวเย็นนี้กลับไปเอาของจะแวะไปบอก”
(นี่ก็เย็นแล้วแม่คุณ นั่งแท็กซี่อันตราย ขับบ้างเถอะรถที่ซื้อให้น่ะ)
“ขับแล้วค่าคุณนาย ทุกอย่างที่คุณนายมอบให้ลูกสาวคนนี้ใช้คุ้มค่าแน่ค่ะ”
(ก็ดี อยู่ทางนั้นก็ดูแลตัวเองดี ๆ อย่าเที่ยวบ่อยนักล่ะ เหล้าน่ะถ้าชอบกินก็ซื้อมากินในห้อง ไม่ต้องออกไปกินข้างนอก เมาแล้วมีสติไม่เต็มที่ฉันเป็นห่วงเธอนะ)
“ได้เลยค่ะ คุณนายตั้งใจทำงานนะ ไม่ต้องห่วงลูกสาว ลูกสาวจะดูแลตัวเองอย่างดี”
(แม่เชื่อใจเรานะเพ้นท์ แม่เชื่อว่าลูกสาวของแม่เป็นคนเก่ง ลูกจะต้องใช้ชีวิตอย่างดีแน่นอน รักเธอนะ เดี๋ยวซื้อของไปฝากเยอะ ๆ)
“ค่า รักคุณนายพัดชาที่สุดค่ะ”
(หึ แค่นี้ที่รัก เดี๋ยวโทรหาใหม่)
“ค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะ”
(จ้า)
ลูกแม่ใช้ชีวิตดีมากค่ะ พาผู้ชายขึ้นห้องสองวันติด ใช้ชีวิตดีมาก
“เอาชุดบอลไว้ที่นี่ไหมคะ เดี๋ยวเพ้นท์ซักให้ค่ะ”
“ลำบากหรือเปล่า”
“ยินดีทำค่ะ พี่เซ้นต์ช่วยเพ้นท์เก็บกวาดห้องตั้งเยอะ เราเป็นแฟนกัน เพ้นท์ก็ควรช่วยพี่เซ้นต์บ้างใช่ไหมคะ”
“งั้นก็รบกวนแฟนพี่ซักชุดบอลให้พี่หน่อยนะครับ”
“ได้เลยค่ะ อ้อ เดี๋ยวเพ้นท์ไปส่งพี่เซ้นต์ที่บ้านนะคะ พอดีเพ้นท์จะกลับบ้านไปเอาหนังสือเรียนสักหน่อย”
“บ้านพี่ไกล คนละทางกับบ้านเพ้นท์เลยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เพ้นท์ไม่อยากให้พี่นั่งแท็กซี่”
“…” เขามองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง หรือว่าเขาไม่สะดวกให้ไปบ้านหรือเปล่านะ
“แต่ถ้าพี่ไม่อยากให้เพ้นท์ไปบ้านพี่ก็…”
“ไม่ใช่แบบนั้น พี่แค่เป็นห่วงเพราะขากลับเพ้นท์ต้องคนเดียวไง”
“สบายมากค่ะ ให้เพ้นท์ไปส่งนะ เราไปกันเลยดีไหมคะ”
“ครับ”
สามทุ่มฉันขับรถเข้ามาจอดในบ้าน บ้านพี่เซ้นต์ไกลจริง ไกลมาก ในทุกวันเขาน่าจะตื่นเช้ามาก ๆ เพื่อให้มาทันเข้าเรียน เมื่อขับรถเข้ามาจอดในรั้วบ้าน ฉันก็เดินไปบ้านออยล์เพื่อบอกกล่าวการมีอยู่ของฉัน ว่ายังมีชีวิตอยู่ แค่ย้ายไปอยู่คอนโดเพื่อความสะดวกสบายในการเดินทาง
ดีที่บ้านนี้เขานอนกันดึก สามทุ่มเขาเพิ่งจะกินข้าวกัน
“กินข้าวเพ้นท์” ป้าแอนแม่ของออยล์เอ่ยชวน
“มาลูกมานั่ง” ลุงปุ้ยพ่อของออยล์เรียกซ้ำ
“เพ้นท์กินมาแล้วค่ะ” บ้านนี้เขามีน้ำใจกับฉันมาก รักฉันเหมือนลูก เสียดายที่ลูกเขาไม่รักฉัน
แล้วฉันจะพูดถึงเรื่องเก่าทำไมเนี่ย
“แม่เราโทรหาป้าบอกว่าเราย้ายไปอยู่คอนโดเหรอลูก”
“ค่ะป้าแอน ปี2 เริ่มเรียนหนักขึ้น เพ้นท์ไม่อยากตื่นเช้าก็เลยไปอยู่คอนโดค่ะ” อยู่ที่ไหนก็ไม่ต่างกันเพราะว่าสุดท้ายแล้วฉันก็อยู่คนเดียว เมื่อก่อนยัดเยียดตัวเองมาหาออยล์ได้
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้อีกแล้ว
“ที่นั่นปลอดภัยหรือเปล่า ให้ออยล์ไปอยู่เป็นเพื่อนไหม เผื่อมีคนคิดไม่ดี”
“ที่นั่นปลอดภัยมากค่ะลุงปุ้ย การรักษาความปลอดภัยแน่นหนามาก” เพ้นท์ต้องการหนีหน้าออยล์ จะให้ออยล์ไปอยู่ด้วยได้ไงคะ
“ถึงอย่างนั้นก็จะชะล่าใจไม่ได้นะลูก อย่าไว้ใจใครง่าย ๆ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ”
“พ่อแม่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวออยล์คอยไปดูบ่อย ๆ รับรองว่าไม่ปล่อยให้ลูกสาวของพ่อกับแม่มีรอยข่วนครับ” ออยล์ที่เดินลงมาจากชั้นบนเอ่ย
“เพ้นท์ไปอยู่ข้างนอกคนเดียวแบบนั้นแม่กับพ่อก็ต้องห่วงอยู่แล้ว ว่าแต่แกน่ะเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน ทำไมไม่ตั้งใจเรียนแบบเพ้นท์ มัวแต่ห่วงเล่นอยู่นั่น” ป้าแอนดุลูกชายอีกแล้ว ที่บอกว่าอีกแล้วก็เพราะเราสองคนมักถูกเปรียบเทียบกันตลอด เหมือนฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้ออยล์ถูกดุอยู่บ่อย ๆ ออยล์ชอบบอกว่าฉันเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่เขา ขณะที่เขาเป็นเพียงเด็กที่เก็บมาเลี้ยง ทุกครั้งที่พูดก็เหมือนจะพูดเล่น
ทว่าลึก ๆ ในใจเขาอาจจะคิดอย่างนั้นจริง ๆ ไม่มีใครอยากถูกเปรียบเทียบใช่ไหมล่ะ นี่ก็คงเป็นอีกหนึ่งในหลายเหตุผลที่เขาไม่รักฉัน
นั่งคุยต่ออีกนิดฉันก็ขอตัวกลับ กลับเข้าบ้านมาหยิบหนังสือที่ตั้งใจมาเอา เมื่อเดินออกมาจากบ้าน ออยล์ก็ยืนรออยู่ที่รถ
“มีไร” ไม่ได้อยากพูดด้วย แต่เพราะมันยืนขวางประตูรถฉัน
“ทำไมไปอยู่คอนโด”
“...”
“เพราะกูเหรอ”
“อืม กูคิดว่าเราเจอกันน้อยที่สุดน่าจะดีต่อเราทั้งสองคน”
“ฟินฟินหว่าหวามันบอกว่ามึงเป็นแฟนกับเขาแล้ว เรื่องจริงหรือเปล่า”
“อืม”
“มึงรักเขาเหรอ”
“มันเรื่องของกู”
“พ่อแม่กูเป็นห่วงมึง”
“รู้”
“กูบอกเขาแล้วว่าจะแวะไปดูมึงที่คอนโด”
“ที่กูไปอยู่คอนโดเพราะไม่อยากเจอมึง มึงจะโผล่หน้าไปทำไม”
“ก็พ่อแม่เป็นห่วงมึง ถ้ากูไม่ไปกูก็โดนด่าอีก”
“มึงไปไม่ได้”
“ทำไม”
“...”
“หรือมึงกับเขาอยู่ด้วยกัน”
“อืม”
“มึงง่ายจังวะเพ้นท์ มึงทำตัวแบบนี้เพื่ออะไรวะ”
“ในฐานะเพื่อนและคนที่โตมาด้วยกัน มึงสามารถห่วงกูได้ออยล์ แต่ในฐานะแฟนเก่าลับ ๆ มึงไม่มีสิทธิ์มาพูดเรื่องนี้กับกู”
“...”
“ถอยไปกูจะกลับแล้ว”
“กูไปด้วย”
“พูดอะไรของมึง”
“กูไปด้วย”
“มึงจะไปทำไม”
“...”
“มึงถอย กูถอย ระหว่างเรามันจบแล้ว จบตั้งแต่ที่มึงเอากับแตงกวา ฉะนั้นถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกัน ก็อย่ามาทำตัวแบบนี้ใส่กูอีก กูไม่ต้องการจะเป็นแฟนลับ ๆ ของมึงอีกแล้ว มึงอยากจริงจังกับมันแค่ไหนก็เชิญมึงทำให้เต็มที่ เอาที่มึงมีความสุข กูเองก็จะใช้ชีวิตของกูอย่างมีความสุขเหมือนกัน กูไม่พูดเรื่องในอดีตของเรา หวังว่ามึงก็จะไม่พูดเหมือนกันนะ”
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
