ใช่ จริงด้วย เรื่องของฉันกับเขาเริ่มต้นเพราะความอยากรู้ ถ้าย้อนกลับไปได้ฉันจะไม่เริ่มความสัมพันธ์ที่มันเกินเพื่อนมาไกลขนาดนี้ ถ้าตอนนั้นฉันไม่เริ่มมันก็จะเป็นเพียงความรู้สึกแอบรักเท่านั้น
ในวันนั้นฉันไม่น่าล้ำเส้นนั้นเลย ไม่น่าเลยจริง ๆ ไม่น่าให้ความร่วมมือ
‘มึง’
‘ว่า’ ฉันหันไปมองขณะที่พยายามยู่ปากติดกับจมูกเพื่อดันปากกาค้างไว้
‘มึงว่าเซ็กซ์เป็นยังไงวะ’
‘ไม่รู้ดิ ลองค้นอากู๋ดูดิ กูว่ามี ต้องมีแน่ ๆ’
‘กูค้นแล้ว’
‘ละเป็นไง’
‘ก็ให้ความรู้สึกแปลก ๆ’
‘แปลกยังไงวะ’
‘อธิบายไม่ถูก’
‘เอ้า ไอ้บ้านี่’
‘ลองไหม’
‘ลองอะไรของมึงไอ้ออยล์’
‘ก็...’
‘อะไร’
‘มีอะไรกันไงมึง’
‘ไอ้เหี้ย...’
‘หรือมึงไม่อยากรู้ว่ารู้สึกยังไง’
‘มันจะดีเหรอมึง’
‘เพ้นท์ เราม.6 แล้วมึง นะ นะ ลองทำกัน กูขอจูบหน่อยดิ’
‘...’
‘มึง มึงเป็นจูบแรกของกูเลยนะจะไม่จูบจริงดิ’
‘มันจะดีแน่ใช่ไหมมึง’
‘ดีดิ กูเห็นคนทำกันตั้งเยอะ อะ อะถ้าทำแล้วมึงรู้สึกไม่ดีกูหยุดกลางทางเลย’
‘มึงแน่ใจนะว่ามึงจะหยุดได้ เท่าที่กูได้ยินมามันไม่มีใครหยุดกลางทางได้นะออยล์’
‘กูไง กูหยุดได้เพ้นท์ กูสัญญา นะ เราลองกันนะ’
‘ก็ ก็ได้’
คำว่า ‘ก็ได้’ วันนั้นพาเราทั้งคู่เดินทางมาถึงสองปีกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก จะเพื่อนก็ไม่เพื่อน จะแฟนยิ่งไม่ใช่ ต่อให้เขาคบคนอื่นแต่ความสัมพันธ์ของเรายังดำเนินต่อไป ที่ฉันยอมก็เพราะรักเขา ฉันคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวเขาก็หยุดที่ฉัน
แต่แล้วมันไม่ใช่แบบนั้น
วันนี้ออยล์ตัดความสัมพันธ์กับฉันอย่างไร้เยื่อใย
“ไหนว่าจะติวไงลูก ออยล์ไปไหนซะล่ะ ทะเลาะอะไรกัน” เสียงแม่ของออยล์เอ่ยถามเมื่อฉันเดินออกมาจากห้องนอนของออยล์
“วันนี้ไม่ติวแล้วค่ะ เพ้นท์กลับก่อนนะคะสวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้แม่ของออยล์แล้วรีบเดินออกทางหลังบ้าน
เราสองคนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก พ่อแม่เป็นเพื่อนบ้านกัน พ่อแม่ออยล์ทำเต็นท์รถมือสองส่วนใหญ่ท่านทั้งสองจะอยู่บ้านขณะที่แม่ของฉันเป็นเลขาของนักธุรกิจต้องเดินทางไปคุยงานตามต่างจังหวัดบ้าง ต่างประเทศบ้างแทบไม่มีเวลาให้ฉัน แม่ฉันเป็นซิงเกิลมัม ส่วนพ่อไม่รู้ว่าใคร แม่บอกว่าจำไม่ได้ ฉันก็ไม่ถามต่อ ไม่อยากจะซักไซ้ เพราะยังไงแม่ก็เลี้ยงฉันมาโดยที่ไม่ให้ฉันลำบากอะไรเลย ฉันก็ไม่ได้รู้สึกขาดพ่อ ไม่มีก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร