“ไมร่า” เขาทำเสียงเข้มเมื่ออีกฝ่ายรับสายแล้ว
“เล็กว่าไง”
“มึงว่างเหรอไมร่า ไม่มีงานมีการทำรึไง ถึงได้โทรมาชวนแต่แฟนชาวบ้านไปเที่ยวเนี่ย”
“เที่ยวอะไร โทรชวนออกมากินข้าวนั่งเมาท์กันเฉยๆ”
“มึงอย่า! ทำไมไม่นัดกันที่อื่น ชอบนัดกันแต่ในผับ”
“ฉันเปิดผับกลางคืนนะเล็ก กลางวันก็ต้องพักผ่อนสิ แล้วให้มาเจอกันที่นี่มันเสียหายตรงไหน ผับฉันปลอดภัย แกจะซีเรียสอะไรนักหนา”
“กูไม่ชอบให้แฟนกูไปเที่ยวที่แบบนั้น คนเยอะๆ เบียดเสียดกันไปมา เดี๋ยวพวกบ้ากามมาสีแฟนกู”
“งั้นแกก็มาด้วยสิ มาทั้งคู่นั่นแหละ”
“วันนี้ไปไม่ได้ มีธุระต้องทำเยอะแยะ ไว้วันอื่น แค่นี้แหละ อย่าให้กูรู้ว่านัดกันไปเย้วๆ เป็นสาวโสดนะ”
ข่มขู่เพื่อนแฟนเสร็จก็วางสายทันที แต่พอหันกลับมาก็เจอชลิตาที่มีสีหน้านิ่งเรียบ เหมือนคนไม่สบอารมณ์
“เล็กพูดกับไมร่าแรงไปมั้ย”
“แรงตรงไหน พูดกันตรงๆ งี้แหละจะได้เข้าใจ”
“ทำไมตัวเองจะต้องมีปัญหาทุกครั้งเลย
