‘วันนี้พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวเบาหวานจะถามหา หึหึหึ...’
แค่คิด...แต่กลับรู้สึกเหมือนแก้มทั้งสองข้างถูกหอมสลับกันไปมาเพราะความวูบวาบที่วิ่งริ้วไปทั่วใบหน้า แม้พยายามแล้วที่จะไม่มองเข้าไป แต่ก็เหมือนหัวใจจะไม่ฟังคำทัดทานของเธอเลยสักนิด
เขา...ที่ยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของพนักงาน QA. และพนักงานฝ่ายผลิต คงกำลังปรึกษากันในเรื่องชิ้นงานที่อยู่ในมือ แม้จะอยู่ในชุดยูนิฟอร์มเหมือนๆ กัน แต่เขาก็ยังแตกต่างไปจากพนักงานทั่วไปจริงๆ ดวงตามุ่งมั่นที่กำลังรับฟังคำอธิบายของพนักงานกับสีหน้าจริงจังนั้น ไม่มีเค้าผู้ชายช่างหยอดคำหวานๆ คนเมื่อวานเลยสักนิด ผู้ชายที่เห็นนี้คงเป็นคุณกฤปมัย ผู้จัดการฝ่าย QA. ที่เธอเคยรู้จัก แต่ถ้าเป็นคุณดินของเธอ...ไม่เป็นอย่างนี้แน่ๆ
‘คุณดินของเรา ป๊าด! ไอ้ดี้แกคิดได้ไง คุณดินของเรา’
ยิ่งแอบมอง ยิ่งคิด ก็ยิ่งอายมากขึ้น ดาวินีต้องพยายามสะกดใจตัวเองให้เดินผ่านหน้าห้อง QA. เร็วๆ ทว่าดวง
