น้ำเสียงกราดเกรี้ยวและอารมณ์ที่ไม่คิดจะเก็บกดของวีณาระเบิดออกด้วยความอัดอั้น โดยปกติแล้ววีณาจะระวังในการเรียกชื่อของเขา หากอยู่ในพื้นที่โรงงานวีณาจะเรียกเขาว่า ‘ท่าน’ เท่านั้น แต่ในขณะนี้เธอไม่อาจรักษากิริยาได้อีก ร่างบอบบางของเธอดูราวจะผอมบางมากยิ่งขึ้นจนคล้ายจะแตกสลายลงต่อหน้า
“ณา...ผมขอโทษหากผมพูดกับคุณไม่ดี คุณอยากให้ผมทำอะไรบอกผมสิณา บอกผม หากผมทำได้ผมจะทำให้คุณทุกอย่าง ในเวลาที่ผมทำได้ ผม...” เกียรติกรตรงเข้าไปโอบประคองร่างที่สั่นสะท้านไปด้วยแรงสะอื้น เขาไม่ชอบเลยน้ำตาของผู้หญิงแต่เขากลับทำให้ผู้หญิงถึงสองคนต้องเสียน้ำตา นิ้วมือเกลี่ยซับรอยน้ำตาที่สองแก้มก่อนจะเชยใบหน้าที่ยังคงเค้างดงามให้ดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำมองดูเขา
“ไม่ต้องค่ะ เพราะสิ่งที่ณาต้องการ...ท่านให้ณาไม่ได้” น้ำเสียงสะกดเก็บเพราะความอ่อนโยนที่ได้รับมันคล้ายเป็นยาบรรเทาความเจ็บปวดให้ลดน้อยลง แม้ว่ามันจะไม่หายขาดก็ต
