“…..”
“น้ำหน้าอย่างฌอห์ณมันดูเหมือนคนอยากเป็นเพื่อนกับครีมมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้าหาหญิงสาวที่นั่งข้าง ขยับเข้าใกล้ใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียไปตามลำคอขาวเนียน สูดดมกลิ่นเธอที่โหยหามาตลอดระยะเวลาหลายเดือน “ต้องเป็นเพื่อนแบบไหนอ่ะ ถึงได้เอากันจนหมดทุกท่าแล้ว”
“ฌะ…ฌอห์ณ” ครีมยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองแรงๆ พลางดันใบหน้าหล่อเหลาให้ออกห่าง การกลับมาเจอกันครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะรับมืออยากกว่าที่คิด
“ฌอห์ณรับผิดทุกอย่าง สัญญาจะไม่ละเลยครีมกับลูกอีก จะใส่ใจครีมมากกว่านี้ ส่วนน้องขวัญเดี๋ยวฌอห์ณจะเป็นคนเลี้ยงเขาเอง”
“แค่กวาดบ้านฌอห์ณยังทำไม่เป็นเลย แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปเลี้ยงลูกครีม”
“เลี้ยงไม่ได้ก็จะเลี้ยง ยังไงน้องขวัญก็ลูกฌอห์ณ!” ขอแค่ได้เธอกลับคืนมา อะไรที่ทำไม่ได้ก็จะทำ “ครีมอยากจะเที่ยวไหนก็ไป จะไปใช้ชีวิตยังไงก็เชิญ ฌอห์ณจะไม่ห้ามหรือบังคับอะไรอีก จะตามใจครีมทุกอย่าง”
“ฌอห์ณ
