-สี่ปีผ่านไป-
“พ่อ~”
ร่างสูงย่อตัวนั่งลงอ้าแขนรอรับลูกสาวตัวน้อยที่วิ่งเข้ามาหาด้วยท่าทางดีใจ
น้องขวัญในวัยสี่ขวบเศษอยู่ในชุดกระโปรงสีชมพู ใบหน้าจิ้มลิ้ม ผิวขาวตาโต มีตุ๊กตาหมีตัวโปรดที่ต้องพกติดตัวตลอดเวลาเพราะเป็นของขวัญวันเกิดที่คุณย่าซื้อให้ในวันครบรอบหนึ่งขวบ
พ่อของเธอจะมารับไปเที่ยวในวันหยุด ซึ่งเป็นแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้จนถึงตอนนี้ก็หลายปีแล้ว
“คิดถึงพ่อไหม”
“คิดถึง วันนี้จะมารับขวัญไปเที่ยวไหน”
“กินติมดีไหม”
“เบื่อติมแล้ว” น้องขวัญบ่นพึมพำ เพราะพ่อชอบพาไปกินไอศครีมทุกอาทิตย์เลย
“แล้วขวัญจะกินอะไร”
“บิงซูได้มั้ย ขวัญอยากกินบิงซู”
“ได้สิ ถ้ากินเสร็จแล้วค่อยแวะไปหาปู่กับย่านะ ย่าโทรมาร้องไห้กับพ่อทุกวันบอกคิดถึงน้องขวัญ”
“ขวัญก็คิดถึงคุณย่าเหมือนกัน”
“แล้วแม่อยู่ไหน?” ตั้งแต่มาถึงเอาแต่ชะเง้อคอมองหาหญิงสาว แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่วี่แวว
“แม่อยู่ในบ้านกับน้าเค้ก พ่อจะเข้าไป
