“ค่ะ” หญิงสาวรับคำ แต่สายตายังคงจดเขียนงานลงในสมุด ไม่สนใจเขาเช่นเดิม
“ไปกันเถอะ ผมหิวแล้ว” ภานุวัตน์เอ่ยขึ้นอีกรอบ ท้องร้องแบบนี้มีหวังเป็นลมก่อนได้จีบสาวแน่
“แต่งานยังไม่เสร็จเลยนะคะ เพิ่งได้สองหลังเอง” เธอว่าตาละห้อย
“เราอยู่เป็นอาทิตย์นะครับ ค่อยมาทำต่อก็ได้ หรือทานเสร็จแล้วคุณจะมาทำต่อก็เชิญ ผมไม่ว่า แต่ตอนนี้ผมหิวมากเลย” ภานุวัตน์พูดเสียงอ่อน พลางเอามือกุมท้องให้ดูสมจริง หญิงสาวเห็นอย่างนั้นก็ถอนหายใจเบา ๆ ยิ้มให้กับท่าทีน่ารักของเขา ยอมพยักหน้าเดินตามไปยังลานจอดรถ
“คุณจะขับเองเหรอคะ”
“ใช่ครับ ไปกันเถอะ” ท่านชายหนุ่มเปิดประตูรถให้เธอ พร้อมกับส่งสายตาละมุนให้ นิรดาเอ่ยขอบคุณเขาเบา ๆ
ครั้นเขากลับมานั่งตรงที่คนขับ เตรียมจะออกรถ แต่เมื่อมองไปทางคนข้าง ๆ ก็เห็นว่าเธอกลับเอาแต่มองวิวทะเลจนลืมคาดเข็มขัดนิรภัย
“รัดเข็มขัดด้วยครับนิรดา ใจลอยไปถึงไหนครับเนี่ย”
“เปล่านะคะ” เธอปฏิเสธเสี
